کومه ساحلی: تفاوت میان نسخه‌ها

کتام در گیلان به صورت بامی است [[گالی‌پوش]]، نهاده در پایه‌های بلندی از تیرک‌های چوبی که از میانهٔ آن‌ها [[تیرک]]‌های دیگری، افقی می‌گذرانند و بر روی آن تخته‌بندی کف کتام را استوار می‌دارد. دسترسی به کف کتام عموماً با واسطه نردبانی صورت می‌گیرددمی‌گیرد. این بنا از همه سو باز و جولانگاه هوا است. از آنجا که کف از سطح زمین دست‌کم پانزده قدم فاصله دارد در زیر آن می‌توان به منظور راندن [[پشه]]‌ها دود به‌راه انداخت و این البته در صورتی است که جریان باد زیاد قوی نباشد. عموماً در کتام قطعه‌ای از [[حصیر]] یا پرده‌ای از کتان راه بر تابش آفتاب می‌بندد و ساکنان را در سایه نگاه می‌دارد. پرده‌ای دیگر زنان را از نگاه عابران دور می‌سازد. این مجموعه بی‌شباهت به قفسی نیست که بر پایه‌هایی از چوب نهاده شده باشد.<ref>خودزکو، آلکساندر، سرزمین گیلان. ترجمه سیروس سهامی. تهران: انتشارات پیام. [۱۳۵۰ خورشیدی]. ص۴۹</ref>