ویژه‌بینی

ویپاسانا ( پالی ) یا ویپاسی‌یانا ( سانسکریت ) به معنای کلمه "فرا ، خاص ( وی ) ، دیدن ( پاسانا )" ، اصطلاحی بودایی است که اغلب به «بصیرت» ترجمه می شود. پالی کانون آن را به عنوان یکی از دو ویژگی ذهنی توصیف می کند که در مدیتیشن بودایی ایجاد شده است ( باوانا ) ، و دیگری ساماتا (آرامش دهنده ذهن) است. این اغلب به عنوان نوعی مدیتیشن تعریف می شود که «درک واقعیت» را دنبال می کند. در مکتب ترواده به هدف شناخت و درک آنیکا «ناپایداری همه چیز»، دوک‌کا «رنج ، عدم رضایت» ، آنات‌تا «رهای از من» ، سه علامت وجود تعریف می‌شود ، و در مکتب ماهایانا به عنوان "تهی‌بودن" آنیاتا و طبیعت بودا از آن یاد می‌شود.

تمرین ویپاسانا در سنت ترواده در قرن دهم به پایان رسید ، اما بر اساس بررسی‌های تازه ساتی‌پاتانا سوت‌تا، ویسوددی‌ماگا و سایر متون در قرن هجدهم، این شیوه در دو خاندان‌ برمه‌ای تونگوو و کون‌باونگ دوباره آغاز شد. جنبشی دیگر با محوریت بصیرت و همراهی با ساماتا به عنوان یک سنت جدید در قرن ۱۹ و ۲۰ توسعه یافت. این جنبش که به جنبش ویپاسانا شناخته می‌شود توسط لدی سایاداو و یووی‌مالا توسعه یافت و توسط ماهاسی سایاداو ،وی‌آر دی‌راوام‌سا و گوینکا گسترش یافت و اهمیت زیادی پیدا کرد.

در ترواده مدرن ، ترکیب یا عدم تقسیم ویپاسانا و ساماتا مورد اختلاف است. سوتراهای پالی به سختی از چیزی با نام ویپاسانا یاد می کنند ، و آن را به عنوان یک ویژگی ذهنی در کنار ساماتا توصیف می کنند که به طور همزمان توسعه می یابد و منجر به آزادی می شود ، در همین حال آبیدام‌ما پیتاکا و تفسیرهای آن سماتا و ویپاسانا را به عنوان دو روش مدیتیشن جداگانه توصیف می کنند. ویپاسانا در جنبش ویپاسانا بر ساماتا ترجیح داده شده، اما منتقدان اشاره می کنند که هر دو عناصر ضروری آموزش بودایی هستند.

مدیتیشن ویپاسانا

اخلاق ، آگاهی از تنفس و تأمل

مدیتیشن ویپاسانا از ساتی (ذهن آگاهی) و ساماتا (آرام) استفاده می کند ، که از طریق روشهایی مانند آناپاناساتی (ذهن آگاهی از تنفس) ، همراه با مشاهده و دیدن ناپایداری وضعیت بدن و ذهن درک از ذات واقعیت به دست می‌آید .

تمرین با مرحله مقدماتی ، تمرین شیلا و ترک افکار و خواسته‌ها آغاز می شود. جف ویلسون خاطر نشان می كند كه شیلا یك عنصر كاملاً بودایی است و توسط نسل اول معلمان غربی پس از جنگ نیز مورد تأكید است. با این وجود ، در جنبش ذهن آگاهی معاصر ، شیلا به عنوان عنصری از عمل ، اکثراً کنار گذاشته می شود و ریشه ذهن آگاهی را ابهام آلود می‌کند.

تمرین کننده ویپاسانا مشغول آناپاناساتی (آگاهی از تنفس) می شود ، در متن بودایی ساتیپاتانا سوتا آمده است که برای تمرین ویپا‌سانا به جنگل رفته و در زیر درخت می‌نشینی و سپس فقط نفس کشیدن را مشاهده می‌کنی. اگر نفس عمیق است ، متوجه شو که نفس عمیق است ، اگر نفس کوتاه است ، متوجه کوتاه شدن نفس شو. در «روش جدید برمه» تمرین کننده ویپاسانا به هر چیزی فکری که در ذهن‌اش می‌آید یا هر حسی که در بدن‌اش ایجاد می‌شود توجه می‌کند و بدون درگیر شدن یا قضاوت کردن فقط از آن آگاه می‌شود، مثلا می‌گوید «دم» «بازدم» یا «فکر». با توجه به پدید آمدن پدیده های جسمی و ذهنی، شخص در حال مدیتیشن آگاه می شود که چطور میان احساسی که در بدن‌اش ایجاد می‌شود و افکاری که در ذهن‌اش هست ارتباط وجود دارد. این موضوع در پنج اسکانداها و پاتیکاساموپادا توضیح داده شده. به گفته سایاداو پاندیتا، آگاهی و مشاهده این احساسات و واکنش نشان ندادن به آن در حالت مدیتیشن باعث اصلاح رفتار شخص در دنیای واقعی می‌شود. و در روبرو شدن با محرک‌های روزمره احتمال اینکه از نظر جسمی یا روحی واکنش شدیدی در برابر اتفاقات جهان داشته باشند ، کاهش می یابد و می‌تواند بر احساسات و رفتار خود آگاهی و کنترل داشته باشد.