برده‌داری: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: خنثی‌سازی برخی خطوط با فاصله آغاز شده‌اند افزودن تگ‌های خالی |
Iranianson (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۲۷:
{{اصلی|برده‌داری در ادیان}}
در ادیان ابراهیمی و به‌ویژه در سه دین آخر یعنی ([[یهودیت]]، مسیحیت و [[اسلام]]) برده‌داری وجود داشته‌است؛ و عالمان دینی با آیاتی از [[کتاب مقدس]] و [[قرآن]] نفس وجودی آن را توجیه کرده‌اند. یکی از اسامی خداوند [[رب]] است که در مقابل [[عبد]] یا [[بنده]] قرار دارد، دو نوع بندگی وجود دارد یکی بندگی برده‌ای برای صاحب خود و دیگری بندگی برای پروردگاری که در جایگاه ارباب آسمانی قرار داشته و به اعتقاد این ادیان سزاوار اطاعت مطلق است و این کیفیت با اندک تغییراتی در ادیان مذکور وجود داشته‌است، در فارسی برای بردهٔ زن [[کنیز]] و برای برده مرد [[غلام]] اطلاق می‌شود، برده به مثابه کالایی که حقوق انسانی ندارد قابل خرید و فروش است. مسلمانان به استناد آیه ۲۴ [[سوره نساء]] قرآن در جنگ با کفار حق و اجازه آن را از الله دارند که زنان کفار را به اسارت (کنیزی)برگیرند. محمد نیز با عمل به این آیه قرآنی در جنگ‌ها و [[غزوات]] (جنگهایی که خود پیامبر در آن‌ها شرکت داشتند) زنانی را به کنیزی و همسری در اختیار گرفت.
[[ریحانه]]، دختر عمرو بن جنانه از طایفه بنی عمرو بن قریظه یکی از آن زنان محمد بود که در جنگ با بنی قریظه شوهر، برادر و پدر او را مسلمانان کشته بودند و پیامبر اسلام او رابرای همسری در اختیار گرفت.<ref>تاریخ طبری، صفحه ۱۰۹۱–۱۰۹۲</ref> [[صفیه دختر حیی بن اخطب]] زن [[کنان ابن ربیع]] نیز از دیگر زنان محمد بود که در [[غزوه خیبر]] به غنیمت مسلمانان درآمده بود. شوهر او به دلیل اینکه جایگاه گنج پنهان قبیله ر ا بازگو نمی‌کرد از سوی [[علی بن ابوطالب]] مورد بازجویی قرار گرفت و سپس با نشان‌دادن محل نگهداری گنج توسط محمد بن سلمه سر بریده شد.<ref>منتهی الآمال قمی جلد ۱، صفحهٔ ۸۳</ref><ref>تاریخ طبری، صفحه ۱۸۲۵–۱۸۳۴</ref><ref></ref>
| |||