محمد حسین استرآبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
خط ۳:
شیخ محمدحسین استرآبادی پس از سالها تحصیل و تدریس در نجف در سال ۱۲۷۵ خورشیدی به استرآباد بازگشت. او از روحانیون نوگرای زمان خود به‌شمار می‌رفت. او دو مدرسه به سبک جدید به نامهای سعادت و امیریه در استرآباد بر پا کرد. در جریان [[نهضت مشروطه]] فعال بود و در سومین دوره مجلس شورای ملی، به نمایندگی از استرآباد به مجلس رفت. او از جمله نمایندگان مجلس بود که در پی تعطیلی این مجلس بر اثر نزدیک شدن [[ارتش روسیه]] به تهران در پاییز ۱۲۹۴ خورشیدی به قم و سپس کرمانشاه مهاجرت کردند و در آنجا «دولت ملی» به ریاست نظام السلطنه مافی تشکیل دادند. با شکست این دولت به استانبول مهاجرت کرد. پس از پایان جنگ به ایران بازگشت و در انتخابات مجلس چهارم بار دیگر به نمایندگی استرآباد برگزیده و وارد مجلس شد (۳۱ خرداد ۱۳۰۰ خورشیدی). او پس از افتتاح مجلس به [[حکومت نظامی]] اعتراض کرد و چون ادامه اعتراض امکانپذیر نبود، مجلس را رها کرد. سپس به حکم سردارسپه به خراسان تبعید شد و در هفدهم شعبان ۱۳۴۳ (اسفند ۱۳۰۳) در مشهد درگذشت.<ref name=":0">{{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی۱=امین |نام۱=سید حسن |عنوان=حاج شیخ محمد حسین استرآبادی |ژورنال=مجله وحید |تاریخ=تیر ۱۳۵۷ |شماره=۲۳۶}}</ref>
 
از شیخ محمدحسین استرآبادی دو پسر به نامهای شیخ نصرالله مقصودلو و مرتضی مقصودلو باقی ماند. نوه اش مهدی مقصودلو (فرزند شیخ نصرالله) بارها برای راهیابی به مجلس شورای ملی کوشش کرد اما موفق نشد.<ref name=":0"/> نوه دیگر او [[بهمن مقصودلو]] فیلمساز ایرانی است.<ref>بهمن مقصودلو در گفت و گو با یلدا ابتهاج، هفتاد و ششمین گفت و گوی زنده انجمن فرهنگی دیوان</ref>
 
== پانویس ==