غزل: تفاوت میان نسخه‌ها

در شعر مشروطیت، غزل همانند دیگر قالب‌های شعری به کار بیان افکار و عقاید سیاسی و اجتماعی آمد. اما در دوران معاصر، غزل کم و بیش به معنی قدیمی خود که شعر عاشقانه باشد بازگشته است. به عنوان مثال، سیمین بهبهانی با به کار بردن وزن‌های غیرمتداول، نوعی از غزل را که به «غزل نو» معروف شده رایج کرده‌است.<ref>میرصادقی، میمنت. '' واژه‌نامه هنر شاعری: فرهنگ تفصیلی اصطلاحات فن شعر و سبک‌ها و مکتب‌های آن ''، چاپ سوم، انتشارات کتاب مهناز، تهران، 1385</ref> البته غزل نو، به‌طور کلی عنوان سبکی در غزل است که از اوایل دههٔ چهل خورشیدی(۱۳۴۰ خورشیدی) به بعد در کار غزل‌سرایان پدید آمد و همان مرحلهٔ پس از سبک غزل نیوکلاسیک و طیف شهریار و دیگران است. در این گونه از غزل، شبکه کلامی و ساختار معنایی غزل با تأثیر گرفتن از نوسرایانی همچون نیما یوشیج و دیگر شاعران نوسرا دچار تحول اساسی شده‌است و می‌توان همه گونه مفهوم و پرداخت اجتماعی، عشقی، سیاسی و حتی عرفانی را در آن یافت. غزل نو خود در دهه هفتاد به دو شاخه غزل [[نئوکلاسیک]] و غزل مدرن تقسیم شد که در شاخه غزل نئوکلاسیک چهره‌هایی چون [[حسین منزوی]]، [[محمدعلی بهمنی]] و [[قیصر امین پور]] را می‌توان نام برد اما بعد از تحولی که [[سیمین بهبهانی]] در ریختمان غزل با آوردن اوزان جدید و [[لحن]] و [[دیالوگ]] انجام داد از نیمهٔ دوم [[دهه هفتاد]] چند جریان در متفاوت نویسی در غزل اعلام حضور کردند که غزل روایی (غزل-داستان)، غزل فرم (غزل سوررئال) غزل مینی‌مال و [[غزل پست مدرن]] مطرح‌ترین آنهاست.{{مدرک}}

 

 

== جستارهای وابسته ==