'''عمرو بن عدی بن نصر بن رابعه''' ({{Lang-ar|عمرو بن عديعدی بن نصر بن ربيعةربیعة|ʿAmr ibn ʿAdī ibn Naṣr ibn Rabīʿa}}) پادشاه نیمه افسانه ای [[لخمیان|Lakhmid]] [[حیره|آل حرا]] بود.
== زندگی‌نامه ==
بیشتر جزئیات زندگی او اختراعات افسانه ای و بعدها است. {{Sfn|Turner|2010}} به گفته [[شارل پلا|چارلز پلات]]، "با تار شدن واقعیت تاریخی این شخصیت و وقایع [...] مبهم شد ،شد، افسانه از نام او برای تعیین زمان وقایع جابجا شده از دنباله تاریخی آنها و داستانهای اختراع شده استفاده کرد. توضیح ضرب المثل هاییالمثل‌هایی که غیرقابل درک شده بودند ". {{Sfn|Pellat|1960}}
با توجه به مورخان عرب قرون وسطی، پدر عمرو آدی دست رقاش، خواهر مورد علاقه از دست آورددست‌آورد Tanukhid پادشاه Jadhima AL-ABRASH توسط یک نیرنگ،. {{Sfn|Pellat|1960}} {{Sfn|Shahîd|1985}} گفته می شودمی‌شود عمرو در کودکی توسط ''[[جن]]'' ربوده شد ،شد، قبل از اینکه به عمویش بازگردانده شود. {{Sfn|Pellat|1960}} سپس گفته می شودمی‌شود که جادیما به عنوان نایب السلطنه پشت سر گذاشت که علیه الزبا ([[زنوبیا]])، ملکه [[پالمیرا]] راهپیمایی کرد. وقتی عمویش در جنگ کشته شد ،شد، عمرو قول داد که انتقام مرگ او را بگیرد. حتی پس از اینکه زنوبیا با خودکشی این شانس را از او سلب کرد ،کرد، جسد او را با چاقو زد. {{Sfn|Turner|2010}} {{Sfn|Pellat|1960}} {{Efn|The Arabic sources attribute the fall of Zenobia to Amr, and completely ignore the [[Palmyrene Empire|historical wars]] between Zenobia and the Roman emperor [[Aurelian]].{{sfn|Pellat|1960|p=450}}{{sfn|Shahîd|1985|p=36 (note 21)}}}}
== مانویت ==
عمرو برجسته ترینبرجسته‌ترین حامی [[آیین مانوی|مانوی بود]]،<ref>4. ^ H. H. Schaeder, “Rezension von Schmidt und Polotsky, Ein Mani-Fund” (Gn. 9, Berlin, 1933, 344-45).</ref> و به دین پناه داد و توانست [[نرسه|نارسه]] را متقاعد کند تا به آزار و شکنجه مانویان پایان دهد. با این حال ،حال، آزار و شکنجه مانویان پس از مرگ نرسه از سر گرفته شد و پادشاهی لخمی حمایت خود از مانویان را از سر گرفت.<ref>6. ^ R. E. Emmerick, Werner Sundermann, Peter Zieme, “Studia Manichaica” p.309</ref>
