هرمان هوت: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۵۵:
== شوروی ==
با آغاز [[عملیات بارباروسا]]، تهاجم آلمان به [[شوروی]]، در ۲۲ ژوئن سال ۱۹۴۱، هرمان هوت با فرماندهی [[گروه زرهی ۳]] از [[گروه ارتش مرکز]]، مجدداً وارد صحنه نبرد شد. روز نخست نبرد به شکل استثنایی برای هوت پیش رفت. نیروهای او در جناح شمالی با پیشروی به طرف شرق، توانستند با سلطه بر [[ویلنا]] به سرعت از جانب شمال غربی به [[مینسک]] نزدیک شوند.{{sfn|Fugate|1984|p=۱۰۳–۱۰۴}} در پی این موفقیت، فرماندهی گروه ارتش مرکز با آزاد کردن نیروهای او از اتصال به ارتش پیاده‌نظام پشت سر، به هوت آزادی عملیاتی اعطا کرد.{{sfn|Kirchubel|2013|p=۱۴۸}}
جهت سلطه بر اراضی بین رودهای دوینا و [[دنیپر]] و ناحیه [[ویتبسک]]-[[اورشا]]، ارتشبد هوت به نیروهای تحت امر خود فرمان تصرف مالاژکنا و ادامه حرکت به سمت شمال شرقی را صادر کرد. روز ۲۴ ژوئن فرماندهی گروه ارتش مرکز هوت را از تصمیم [[والتر فن براوخیچ]]، فرمانده نیروی زمینی برای چرخش نیروهای زرهی تحت امر او از ویلنا به سمت جنوب و شرق به جانب مینسک به جای حرکت در جهت شمال و شرق مطلع ساخت. درحالیکه هوت
پس از دریافت مقداری نیروی کمکی{{sfn|Kirchubel|2013|p=۱۵۷}}، روز ۲۶ ژوئن نیروهای هوت به ۳۰ کیلومتری شمال مینسک رسیدند.{{sfn|Fritz|2011|p=۸۶}} سه روز بعد طلایه‌داران هوت با الحاق به قوای [[گروه زرهی ۲]]، حلقه بیرونی محاصره را در حومه شرقی مینسک بستند{{sfn|Mitcham|2008|p=۴۶۶}} تا چهار ارتش شوروی را به دام بیندازند.{{sfn|Glantz|2010|p=۳۲}} همان روز گودریان با پرواز به قرارگاه فرماندهی گروه زرهی ۳، ضمن تلاش برای همراه ساختن هوت جهت سرپیچی از فرامینی که پیشروی آن‌ها به سمت شرق را به تاخیر می‌انداخت، خواهان هماهنگی در عملیات‌های آتی گذر از رود [[برزینا]] شد.{{sfn|Fugate|1984|p=۱۱۳}}
در حالیکه هیتلر سلطه بر مناطق تحت محاصره و پاکسازی اراضی پشت نیروهای جلودار را لازمه ادامه کار می‌دید، روز ۳۰ ژوئن، [[فرانتس هالدر]]، رئیس ستاد نیروی زمینی به هوت دستور داد در کنار گروه زرهی ۲ هر چه سریع تر ناحیه بین [[پولوتسک]] تا روگاچف را پاکسازی کند. برای هماهنگی بیشتر بین نیروهای زرهی و قوای پیاده، یگان هوت تحت فرمان فیلدمارشال [[گونتر فن کلوگه]] در [[ارتش چهارم (ورماخت)|ارتش چهارم زرهی]] قرار گرفت. هوت فرمان یافت با یورش از دو طرف ویتبسک تا [[ولیژ]] پیش برود. در این زمان قریب به نیمی از نیروهای او برای پاکسازی محاصره مینسک پشت سر باقی گذاشته شدند. هوت با انتظار برخورد به هیچ یا مقدار کمی مقاومت از طرف دشمن، قابل تردد بودن راه‌ها و عدم بارندگی در مسیر، ریسک چنین مأموریتی را پذیرفت.{{sfn|Klink|1998|p=۵۲۷–۵۳۲
با آغاز حرکت از همان ابتدا مشخص شد هر سه انتظار هوت محقق نشده‌است. ارتش سرخ فرصت کافی برای جمع‌آوری نیروی دفاعی را یافته و حتی قادر بود دست به ضدحملات شدیدی بزند. بدی آب و هوا در برخی محدوده‌ها و راه‌های غیرقابل عبور نیز جابه‌جایی نیرو را برای هوت دچار مشکل کرده بود. برخی یگان‌های گروه زرهی او که به تجهیزات غنیمتی فرانسوی مجهز شده بودند، گزارش کردند قادر به ادامه رزم نیستند. در این شرایط نیروهای هوت شمال اورشا زیر ضد حمله قوای زرهی پر شمار دشمن قرار داشتند.{{sfn|Tucker-jones|2017|p=۶۶}} هوت هفتم ژوئیه در جناح چپ خود در نزدیکی پولوتسک حالت تدافعی گرفت. به هر حال او نهایتاً توانست به کمک چهار لشکر در نهم ژوئیه ویتبسک را به سلطه درآورد. .{{sfn|Klink|1998|p=۵۳۲}} در
در ادامه هوت ضمن مراقبت از جانب شمالی [[محاصره اسمولنسک]]، به پیشروی خود به طرف [[مسکو]] ادامه داد.{{sfn|Klink|1998|p=۵۳۴}} سرکشی هوت و گودریان که مسکو را هدف اصلی عملیات بارباروسا می‌دانستند، از سرنهادن به برخی فرامین مافوق خود، کلوگه را وادار ساخت هر دو را تهدید به محاکمه نظامی کند. پنجم ژوئیه کلوگه گله‌مندی خود را از ناتوانی در کنترل این دو تن به فرماندهی عالی نیروی زمینی ابراز داشت که در پاسخ فن براوخیچ به او یادآوری نمود که وظیفه او ایجاد هماهنگی است و نبایست در جزئیات کار آن‌ها دخالت کند. او همچنین به کلوگه توصیه کرد به این دو فرمانده توانمند خود آزادی عمل بدهد. در این شرایط فن بک با عدم رضایت از شرایط فرماندهی فن کلوگه، مکررا با نادیده گرفتن او، مستقیما با هوت ارتباط برقرار می‌کرد.{{sfn|Kirchubel|2013|p=۱۶۰ & ۱۹۳ & ۱۹۵}} نیروهای هوت ۱۳ ژوئیه بر ولیژ و [[نفل]] دست یافتند. در این زمان هوت می‌بایست ادامه پیشروی نیروهای خود را که موجب انحراف آن‌ها از هدف اصلی تهاجمی گروه ارتش مرکز می‌شد، متوقف و از جانب شمالی بر محاصره [[اسمولنسک]] مترکز می‌شد. با تصرف [[یارتسوف]] در شمال شرقی اسمولنسک توسط سر نیزه زرهی هوت و خود اسمولنسک توسط گروه زرهی ۲ در شانزدهم ژوئیه، دومین محاصره عمده عملیات بارباروسا در شرف اتمام بود. به هر حال حفره شرق اسمولنسک تا ۲۴ ژوئیه بسته نشد.{{sfn|Klink|1998|p=۵۳۴–۵۳۶}} به سبب این پیروزهای خیره‌کننده، ۱۷ ژوئیه سال ۱۹۴۱، برگان درخت بلوط به نشان صلیب شوالیه او افزوده گشت.{{sfn|Williamson|2005|p=۱۹}}
| |||