'''آنجلینو جوزفه پاسکواله ونتوراوِنچورا''' {{ایتالیایی|Angiolino Giuseppe Pasquale Ventura}} با نام هنری '''لینو ونچورا (ونتورا)''' {{ایتالیایی|Lino Ventura}} در [[پارما]] ایتالیا متولد گردید. در سن ۸ سالگی ترک تحصیل کرد و بعد از آن به کارهای مختلفی پرداختپرداخت، منجمله مکانیکی و کارگری و مدتی نیز به ورزش پرداخت و در مسابقات کشتی فرنگی قهرمانی اروپا در سال ۱۹۵۰ نیز شرکت داشت اما یک مصدومیت بدبد، باعث شد که دیگر نتواند به ورزش حرفه ای ادامه دهد.
در سال ۱۹۵۳ به‌طور کاملاً اتفاقی، از طریق یکی از دوستانش به [[ژاک بکر]]، کارگردان مشهور فرانسوی معرفی شد. ژاک بکر که بدنبالبه دنبال یک بازیگر ایتالیایی برای بازی در فیلمش Touchez pas au Grisbi می‌گشت، او را برای بازی در مقابل [[ژان گابن]] انتخاب کرد و ایناین، سرآغازی بود برای بازی '''لینو''' در سینما و همچنین آغازی برای دوستی اش با ژان گابن ستاره مشهور فرانسوی.
ونتوراونچورا و گابن پس از آنآن، در فیلم‌های متعددی باهم ظاهر شدند مانند (Razzia (۱۹۵۵، جنایت و مکافات (۱۹۵۶) و Le Rouge est Mis. [[لینو ونتورا]] و [[آلن دلون]] نیز دوستان صمیمی باهم بودند. وی در دهه ۶۰ در فیلم‌های زیادی ظاهر شد؛ (از فیلم‌های درام گانگستری گرفته تا کمدی‌های معمولی) ظاهر شد.
گرچه او ایتالیایی بودبود، اما فقط در معدودی فیلم ایتالیایی بازی کردایتالیایی، مثل «آخرین داوری» (۱۹۶۱)، «اجساد مشهود» (۱۹۷۶) و «صد روز در پالرمو» (۱۹۸۴)بازی کرد. تعداد بسیار زیادی از بازی‌های او از تلویزیون ایران به نمایش درآمده است.
شاید شناخته شده‌ترین نقش او، نقش [[ژان والژانوال ژان]] در فیلم [[بینوایان]] (۱۹۸۲) باشد که به خاطر آنآن، نامزد [[جایزه سزار]] (اسکار فرانسوی) شد. لینو ونتوراونچورا تا آخرین سال‌های عمرش به بازی در فیلم پرداخت. او در ۲۲ اکتبر ۱۹۸۷ در [[سن کلو]]، [[فرانسه]] بر اثر بیماری قلبیقلبی، دیده از جهان فروبست. وی یک دختر معلول داشت و سازمانی را برای حمایت از معلولین تشکیل داد.
در سال ۱۹۹۹ شهردار ناحیه ۹ پاریس، میدانی را به نام او نامگذاری کرد.
