فوگ: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌نشده] | [نسخهٔ بررسی‌نشده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
MBozorgmehr (بحث | مشارکتها) تکمیل بخش |
MBozorgmehr (بحث | مشارکتها) بهبود لید |
||
خط ۱:
[[پرونده:Ricercare a 6 from The Musical Offering.jpg|بندانگشتی|چپ|300px|صفحهٔ اول نسخهٔ خطی قطعهٔ «ریچرکار» اثر: [[یوهان سباستین باخ]]]]
'''فوگ''' (به [[زبان انگلیسی|انگلیسی]]: Fugue) واژه‌ای برگرفته از ریشه‌ای [[لاتین]] و به معنای فرار و ناپایداری است. مفهومِ فوگ در موسیقی، یک [[فرم (موسیقی)|فرم]] با ساختاری [[کنترپوان|کنترپوانتیک]] است که در دو یا چند صدا و بر یک [[زمینه موسیقایی|درونمایه]] یا '''سوژه''' ساخته می‌شود. سوژه در ابتدا معرفی و تعریف شده سپس مجدداً در تمامی قطعه بارها بازنوازی، [[تقلید (موسیقی)|تقلید]] و تکرار می‌شود. این تکرار و توالی هر بار در [[درجه (موسیقی)|درجه]] و [[گام (موسیقی)|گام‌های]] متفاوتی بیان می‌شود.
ساختار فوگ معمولا دارای سه بخش اصلیِ [[گشایش (موسیقی)|گشایش]] (اکسپوزیسیون)، [[بسط و گسترش موسیقی|بسط و گسترش]] و [[بازگشایش]] است. اکسپوزیسیون مهمترین بخش فوگ است که در دو نوعِ «فوگ تونال» و «فوگ رئال» ساخته می‌شود و در ادامه نوع سومی به‌نام «فوگ تقلیدی» از آن استخراج می‌گردد تا بدین‌وسیله دربخش‌های «بسط و گسترش» و «بازگشت نهایی»، شکل‌های متفاوتی مانند: اپیزودها، کنتر-اکسپوزیسیون‌ها، اِستِرتوها و غیره خلق شود.
در [[موسیقی قرون وسطی]]، این اصطلاح به‌طور گسترده‌ای برای نشان دادن هر گونه اثر در سبک [[کانن (موسیقی)|کانن]] بود، در [[موسیقی دوره رنسانس|دورهٔ رنسانس]] به نوعی سبک «موسیقی تقلیدی» یا [[تقلید (موسیقی)|ایمیتاسیون]] شناخته می‌شد. در [[سده ۱۸ (میلادی)|قرن هجدهم]] به نام «فوگ» خوانده شد که به عنوان فرایندی کامل‌تر از پدیدهٔ «موسیقی تقلیدی» به حساب می‌آمد. پس از [[موسیقی دوره باروک|دورهٔ باروک]] و تکامل این سبک توسط آهنگسازانی چون [[یوهان سباستیان باخ|باخ]]، پیچیدگی در سبک‌ها رو به افول نهاد و نقش فوگ در آثار کمرنگ شده و به جای آن [[فرم (موسیقی)|فرم]] [[سونات]] در [[سمفونی]]ها رواج یافت. اما با این حال آهنگسازانی نظیر [[موتزارت]]، [[بتهوون]] و حتی آهنگسازان [[موسیقی مدرن|مدرنی]] چون [[شوستاکوویچ]] آثاری در این زمینه خلق کردند.
| |||