فوگ: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌نشده] | [نسخهٔ بررسی‌نشده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
MBozorgmehr (بحث | مشارکتها) گسترش بخش |
MBozorgmehr (بحث | مشارکتها) تکمیلی |
||
خط ۶۹:
[[پرونده:Respuesta tonal en la fuga.jpg|500px|بندانگشتی|وسط|مثال: «جواب تنال» از فوگ شماره ۱۶ در [[سل مینور]] اثر باخ، در این مثال سوژه از پنجم گام (نت قرمز) شروع می‌شود و صدای دوم، جواب را در تونیک (نت آبی) داده‌است.]]
* '''جواب تقلیدی''': در این جواب آهنگساز آزادی‌های بیشتری دارد و ممکن است جواب، دچار تغییراتی نسبت به سوژه شود یا حتی آن را کوتاه‌تر کند. امتیاز دیگر این نوع جواب آن است که آهنگساز در هر زمانی که بخواهد، می‌تواند جواب سوژه را وارد کند. یا جواب را غیر از فاصلۀ چهارم، پنجم و اکتاو بدهد. جواب تقلیدی به سوژه در فاصله‌های دوم، سوم، ششم و هفتم، تنوع و خوشایندی بیشتری در موسیقی ایجاد می‌کند. همچنین می‌توان هر نوع از فوگ رئال یا تنال را با استفاده از [[مدولاسیون]]، تبدیل به فوگ تقلیدی کرد.<ref>{{پک|کروبینی|۱۳۶۸|ک=کنترپوان و فوگ|ص=۷۴}}</ref> «فوگ تقلیدی» نوع سومی از جواب است که با استخراج از «فوگ رئال» و «فوگ تنال»، زمینه را برای خلق شکل‌های دیگری از فوگ فراهم می‌کند.<ref>{{پک|کروبینی|۱۳۶۸|ک=کنترپوان و فوگ|ص=۶۹}}</ref>
در اکثر فوگ‌ها قبل از ورود صدای سوم، قسمت کوتاهی به نام '''کُدِتا'''{{یاد|dir=ltr|Codetta}} آورده می‌شود که شامل چند [[ضرب (موسیقی)|ضرب]] یا [[میزان (موسیقی)|میزان]]، کنترپوان آزاد است، این قسمت به آهنگساز فرصت می‌دهد تا به «تونیک»
'''۳.''' '''صدای سوم''' دوباره سوژهٔ اصلی را در «تونیک» تکرار می‌کند. (در این مرحله نیز صدای اول و دوم، سوژه را به‌صورت کنترپوان، همراهی می‌کنند). در موارد نادری «صدای سوم» می‌تواند مجدداً در «دومینانت» باشد (<small>تونیک ← دومینانت ← دومینانت ← تونیک</small>).<ref>{{پک|ورال|۱۳۷۰|ک=فوگ و انوانسیون|ص=۳۳}}</ref> در هر قسمت از فوگ ممکن است «'''ورود نادرست'''» از سوژه وجود داشته باشد. ورودی‌های نادرست اغلب به‌صورت اختصاری از ابتدای سوژه استخراج می‌شوند، این کار به‌خاطر افزایش تأثیر برای «'''ورود درست'''» سوژه انجام می‌گیرد.{{sfn|Verrall|1966|p=12}}
خط ۷۹:
===== کنترسوژه و کنترپوان آزاد =====
ملودی ثابتی که سوژه یا جواب را همراهی کند، «کنترسوژه»{{یاد|dir=ltr|Counter Subject}} می‌نامند. در فوگ دو‌بخشی می‌توان تنها یک کنترسوژه داشت. در سه‌بخشی دو کنترسوژه، در چهار‌بخشی سه کنترسوژه و … به نسبت افزایش بخش‌ها، می‌توان کنترسوژه داشت. اگر فقط یک بخش کنترسوژه داشته باشد، بقیه بخش‌ها با کنترپوان آزاد همراهی می‌شوند.<ref>{{پک|ورال|۱۳۷۰|ک=فوگ و انوانسیون|ص=۳۵}}</ref> به‌طور کلی «بسط و گسترش» سوژه و کنترسوژه است که به یک قطعۀ موسیقی در فرم فوگ وحدت می‌بخشد.<ref>{{پک|کروبینی|۱۳۶۸|ک=کنترپوان و فوگ|ص=۸۱}}</ref>
[[پرونده:کنترسوژه.png|800px|بندانگشتی|وسط|مثال از کاربرد «کنترسوژه» برای سه صدا]]
| |||