شاعر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شاعر''' (اسم فاعل و از مشتقات [[شعر]]) '''سراینده'''، '''چکامه‌سرا'''،<ref>لغتنامهٔلغت‌نامه دهخدا، سرواژهٔ «چکامه‌سرا».</ref><ref>فرهنگ فارسی معین، سرواژهٔ «چکامه‌سرا».</ref> '''چامه‌سرا'''،<ref>لغتنامهٔلغت‌نامه دهخدا، سرواژهٔ «چامه‌سرا».</ref><ref>فرهنگ فارسی معین، سرواژهٔ «چامه‌سرا».</ref> یا '''سَرواده گو'''<ref>لغت‌نامه دهخدا</ref> به کسی گفته می‌شود که قدرت سرودن [[شعر|اشعار]] و به نظم کشیدن مطالب را بر مبنای فنون ادبی داشته باشد.[[پرونده:Statue of Ferdowsi in Tus, Iran 3.jpg|بندانگشتی|[[فردوسی|ابوالقاسم فردوسی طوسی]] ، حکیم [[ادبیات فارسی|سخن پارسی]]]]

مقصود از شعر در [[علم منطق]]، سخنی است که نوعاً از قضایای مخیّلات تشکیل شده باشد و به منظور تأثیرگذاری بر دیگران از طریق عاطفه و تحریک احساسات، ادا شود. هدف شاعر این است که در پرتو خیال پردازیخیال‌پردازی و صورتگریصورت‌گری لفظی، مخاطب خود را تحت تأثیر عاطفی قرار دهد و مطابق میل گوینده شعر، پذیرای خواسته‌های خود گرداند. از آنجا که بیان کردن قضایای مخیّله همراه با وزن و قافیه، بهتر در روحیه مخاطبان تأثیر می‌گذارد و احساسات و عواطف آنان را تحریک می‌نماید، بنا بر اینبنابراین بسیاری از دانشمندان علم منطق، وزن و قافیه را هم به عنوان عوامل اساسی و مؤثّر در تدوین شعر، قلمداد نموده‌اند و مراعات آن را به شاعران توصیه کرده‌اند.{{نیازمند منبع}}

{{ب|ای بخارا شاد باش و دیر زی | شاه زی تو میهمان آید همی}}

{{ب|شاه زیسرو تواست میهمانو بخارا بوستان | سرو سوی بوستان آید همی}}

{{ب|چو فردا بر آید بلند آفتاب | من و گرز و میدان و افراسیاب}}

هر شاعر معمولاً سبک ویژه‌ای در شعر گفتن دارد. معروف‌ترین انواع سرودن شعر در نزد شاعران [[فارسی‌زبان]]، عبارتند از: [[شعر کلاسیک فارسی]] ، [[شعر نو]] و [[شعرسپیدشعر سپید]].

* [[شعر نو فارسی]]