این کنفرانس از این جهت سرّی بود که آلمان‌ها در صدد ترور رهبران سه کشورِ درگیر در جبههٔ مقابل [[نیروهای محور]] بودند. [[آدولف هیتلر]] خود به یک افسر آلمانی به نام سرهنگ کنراد زینر مأموریت ترور را واگذار کرد. نام این عملیات را هم آلمان‌ها «[[عملیات پرش بلند]]» نام نهادند (شرح این عملیات در کتابی با نام ''عملیات پرش بلند'' تدوین شده‌است).
این نشست تأثیر مهمی بر [[جنگ جهانی دوم]] داشت. آمریکا، با تجهیز [[ارتش سرخ]]، به آن کمک کرد تا [[ورماخت]] را در دروازه‌های شهر استالینگراد نابود کند.{{مدرک}} به همین خاطر، ایران «پل پیروزی متفقین» لقب گرفت.{{مدرک}}. برگزاری نشست رهبران متفقین در تهران در مشخص کردن سرنوشت جنگ هم نقش بسزایی داشت. [[نبرد نرماندی|عملیات دی‌دی و هجوم سربازان متفقین به سواحل نرماندی]] [[فرانسه]] در تهران کلید زده شد. استالین خواستار اجرای این عملیات بود تا از فشار ورماخت در جبههٔ شرقی علیه شوروی کاسته شود. اما چرچیل مخالف بود و طرح‌های دیگری داشت. حضور روزولت در تهران و پشتیبانی او از ایدهٔ استالین، چرچیل را وادار کرد تا این طرح را بپذیرد. متفقین همچنین در تهران متعهد شدند که پس از جنگ از ایران خارج شوند و استقلال این کشور را به رسمیت بشناسند. اما با پایان جنگ، شوروی از این کار اجتناب کرد و اقدام به حمایت و تأسیس دولت‌های تجزیه‌طلب در آذربایجان و کردستان کرد که البته با زیرکی نخست‌وزیر [[احمد قوام]] و پشتیبانی آمریکا، مجبور به عقب‌نشینی و ترک ایران شد.<ref name="bbc.co.uk">[http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2014/11/141129_l41_doc_ww2_iran «مهمانان ناخوانده‌ی تهران» در بی‌بی‌سی فارسی] ''bbc.co.uk فارسی'' تاریخ بازدید: ۱۲ آذر ۱۳۹۳</ref>
