عبدالله بن جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها

چیز خاصی دربارهٔ تاریخ و چون این ازدواج نگفته‌اند، ولی اگر این ام کلثوم همان دختر [[فاطمه]] و خواهر زینب یا دختری دیگر علی را بوده‌است طبق [[احکام دینی]] اسلام<ref>در اسلام ازدواج هم‌زمان با دو خواهر نمی‌شود.</ref> پس از درگذشت زینب با او ازدواج کرده‌است.

این ازدواج فرزندی نداشته‌است.<ref>ابن سعد، همان؛ هم چنین ر. ک: ابن حجر العسقلانی، همان، و شمس الدین محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، تحقیق زیر نظر شعیب الاز نووط (چاپ هفتم: بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۴۱۰ ه) ج ۳، ص ۵۰۲.</ref>

 

== جایگاه اجتماعی ==

او مانند پدرش بسی مورد عنایت [[محمد]] و [[علی]] بود.

 

 

هنگام بدرههٔ [[ابوذر]] -که عثمان تبعیدش کرده‌بود و دستور داده‌بود کسی بدرقه‌اش نکند- همراه حسنین و [[عقیل بن ابی‌طالب|عقیل ابوطالب]] با علی پیش ابوذر آمد و او را بدرقه‌ کرد.<ref>علی بن حسین مسعودی، همان ص ۶۹۸</ref>

گفته‌اند علی روزهای پایانی عمرش روزی را در خانهٔ امام حسن، روزی را در خانهٔ حسین و روزی را در خانهٔ عبدالله (و دختر خودش زینب همسرش) افطار می‌کرد.<ref>سعیدبن هبة الله (قطب الدین راوندی)، الخرائج و الخرائج (قم، مؤسسة الامام المهدی، ۱۴۰۹ ه) ج ۱، ص ۲۰۱</ref>

 

 

=== رابطه با حسنین ===

چون معاویه دخترش ام‌کلثوم را خواستگاری کرد گفت: «فرمانفرمایی [امام حسین] دارم که تا نگذارد نمی‌توانم ام‌کلثوم را به کسی دهم.»<ref>ر. ک: همان</ref>

 

 

وی از [[عمر بن سعید بن عاص|عمر سعید عاص]] کارگزار مدینه برای امام حسین امان‌نامه گرفت و با برادرش [[یحیی بن سعید|یحیای سعید]] پیش امام رفت؛ ولی برنگشت و گفت: «پیغمبر خدا را خواب دیدم که فرمود کاری کنم.». هنگامی که ازش پرسیدند چه بود گفت: «به کسی نگویم تا پروردگارم را بینم.». بی دستاورد بازگشتند.<ref>محمدبن جریرطبری، همان و شیخ مفید، همان</ref>

 

 

=== رابطه با معاویه ===

 

عبدالله در مجلس خلیفگان شرکت می‌کرد و گاهی با ایشان تندی می‌کرد. باری [[عمرو عاص]] به علی دشنام داد و زشتی بزرگی بش نسبت داد. عبدالله برافروخت و لرزان از خشم به معایویه گفت: معاویه! تا کی باید خشمت را فروخوریم؟ تا کی باید سخنان ناخوشایندت را شکیفته و بی‌ادبی‌هایت را برتابیم؟ زنان در سوگت بگریاند!<ref>ضرب‌المثل عربی، یعنی بروایی زیر گل</ref> گرفتیم حرمت دین را نگه نمی‌داری و قبول نداری تا از ناروا بازداردت، آیا ادب مجلس‌هایت حکم نمی‌کند که حرمت همنشینت را نگه داری؟ به خدا اگر خویشاوندی و وابستگی‌ات به مهرورزی وامی‌داشتت<ref>خواهر او [[ام‌حبیبه]] زن پیغمبر بود، شاید به این اشاره دارد.</ref> یا کمی از اسلام پاسداری می‌کردی، هرگز این کنیززادگان با آبروی قومت بازی نمی‌کردند ... به خدا اگر خدا پاره‌ای حق‌هایمان را در دست تو نگذاشته‌بود هرگز پیشت نمی‌آمدم.<ref>ابن ابی الحدید، همان ص ۳۱۴- ۳۱۵</ref>

 

=== بخشندگی ===

 

بارها شده که هرچه پول بش رسید در راه خدا داد<ref>ر. ک: احمدبن یحیی بلاذری، همان، ص ۴۵ و ۵۰ و ابن حجر العسقلانی، همان</ref>

 

گفته‌اند که هنگام مرگ تهی‌دست شده‌بود و نیازمندی پیشش آمد و از حاکم شکایت کرد و کمک خواست، او نیز ندار بود و ردایش را بخشید. به روایتی نیز به مسحد جامع رفته گفت: «خدایا! مرا عادتی داده‌ای، من نیز بندگانت را مطابقش عادت داده‌ام؛ اگر ازم بریده‌ایش، پس زنده‌ام مدار». همان روز یا چند روز پس از او بیمار شد و با همان بیماری درگذشت.<ref>ر. ک: احمدبن یحیی بلاذری، همان، ص ۶۱؛ احمدبن ابی یعقوب، همان، ص ۲۲۹ و علی بن حسین مسعودی، همان</ref>

 

{{درگاه|شیعه}}