شمس‌الدین لاهیجی: تفاوت میان نسخه‌ها

در کتب [[تذکره]] نیز مختصر اشاراتی به وی شده‌است، مهمترین و مفصل ترین شرح حال وی را تحفه سامی <ref>(ص ۵۱)</ref> در حدود نیم صفحه گزارش کرده‌است. تذکره‌های بعدی تماما پاره‌هایی از همان را گرفته و تکرار کرده‌اند (منشأ اطلاعات در کتب تاریخی هم همین طور است).

بنا بر آنچه تحفه سامی آورده، قاضی شمس الدین معلم پس از مدتی کوتاه که منصب صدارت را عهده دار بود از صدارت کناره گرفت:

{{شعر}}

{{بیت|جوانی رفت در راه تو، پیر روزگارم من| گرفتار بلا و درد و آه بی شمارم من}}

{{پایان شعر}}»

 

شمس الدین محمد معلم متجاوز از ۹۰ سال عمر کرد، ذوق شعری داشت و دیوان شعری نیز از خود به یادگار گذاشته‌است <ref>(الذریعه، ج ۹، ص ۵۴۲، شماره ۳۰۰۰)</ref>. چنان که در [[منتخب الاشعار]] – که مؤلفش ناشناخته‌است و در در آن سرگذشت سرایندگان با قطعاتی از شعر‌های فارسی آنان آمده‌است - در شمار قاضیانی که شعر می‌سروده‌اند از «قاضی شمس الدین معلم لاهیجانی صدر شاه اسماعیل» نیز نام به میان آمده است<ref>(فهرست نسخه‌های خطی کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی، تنظیم سید محمد باقرحجتی، ص ۴۱۴)</ref>.