اسفار بن شیرویه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اسفار بن شیرویه''' فرماندهی نظامی از [[لاهیجان]] در [[گیلان]] بود. در اوایل قرن چهارم هجری، پس از سقوط سیطره خلیفه بر شمال غربی ایران، او سهمی زودگذر از قدرت در [[تبرستان]]، [[دیلم]] و سرزمینهای در طول لبه جنوبی کوههای البرز داشت. بنا بر [[حمزه اصفهانی]]، او از قبیله [[گیل]]ی ورداد آوندان برخاسته بود. او در نزاع بر سر کنترل تبرستان در پی مرگ حاکم علوی آن [[حسن بن علی الاطروش]] ناصر للحق در ۳۰۴ مشهور شد؛ در این نزاعها حسن بن قاسم ([[داعی صغیر]]) نهایتاً پیروز شد. این همان دوره‌ای بود که سامانیان تلاش می‌کردند قدرتشان را بسوی شرق از خراسان به ایالات حاشیه خزر گسترش داده با شیعه زیدی آنجا بجنگند و از تسنن علیه آن حمایت کنند. افسار در این زمان به عنوان مخالف و رقیبی برای قدرت رهبر دیلمی [[ماکان کاکی]] و در اتحاد با محمد بن مظفر محتاجی سپهسالار سامانی در خراسان بر می‌خیزد. او توانست تنها برای مدتی تبرستان را از علویان بگیرد ولی در پی آن از سوی امیر [[نصر بن احمد سامانی]] به عنوان فرماندار [[گرگان]] منصوب شد. او به کمک دیگر سرباز جویای نام گیلانی، [[مرداویج |مرداویج بن زیار]] موفق شد حکمرانی داعی [[حسن بن قاسم]] را شکست داده و سرکوب کند.

 

[[رده:اهالی لاهیجان]]

[[رده:تاریخ گیلان]]