پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش T.khairkhah (بحث) به آخرین تغییری که Farbodebrahimi انجام داده بود واگردانده شد
T.khairkhah (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۳:
 
== جنجال اخراج اساتید در مرداد ۱۳۹۰ ==
درددر طول این مدت اساتید متحصن در پیاده روهای مقابل مرکز اقدام به مصاحبه خبری و افشاگری در مورد عملکرد نامناسب مالی ریاست پژوهشگاه کردند. مظفر نامدار گفته‌است: {{نقل قول|داستان به زمان طرح ایجاد پرتال علوم انسانی برمی‌گردد. در سال ۸۸ قرار شد پرتالی با این عنوان راه‌اندازی شود و آقای آیت‌اللهی برای نگارش این پرتال از من، دکتر خانبگی، مهندس سید حسن حسینی، دکتر کامیار صداقت و معاونت پژوهشی پژوهشگاه دعوت به همکاری کرد. در نخستین جلسه این گروه ما متوجه شدیم که قراردادی با شرکت… بسته شده‌است. ما پرسیدیم چرا از ابتدا به ما گفته نشد که این کار قرار است به شرکتی خارج از مرکز سپرده شود و چرا برای قراردادی که در مراحل اولیه بیش از ۳۰۰میلیون تومان است از دیگر شرکت‌ها استعلام نشده‌است. بعد از کنکاش بسیار و بررسی سوابق اعضای هیات‌مدیره شرکت متوجه شدیم این افراد نه براساس ضابطه که براساس روابط خانوادگی انتخاب شده‌اند. اعتراض کردیم ولی اعتراض‌ها نتیجه نداد و ما از کمیته پرتال خارج شدیم. پس از این انتقادها آنها اعلام کردند که با یک شرکت دیگر قرارداد می‌بندند اما باز هم متوجه شدیم که این شرکت هم یک شرکت صوری است که بلافاصله توسط همان اعضا و برای بستن این قرارداد تاسیس شده‌است.}}
در صبح روز دوشنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۰، مسئولان حراست پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی وزات علوم، به دستور [[حمیدرضا آیت اللهی]] ریاست این مرکز، از ورود رامین خانبگی، سرپرست مرکز اسناد آسیایی ممانعت به عمل آوردند. در پی این اتفاق، [[مظفر نامدار]] عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و دبیر شورای بررسی متون و کتب علوم انسانی و ثریا مکنون عضو رسمی این پژوهشگاه و رییس سابق گروه مطالعات زنان این مرکز ساعت‌ها در مقابل ساختمان پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی [[وزارت علوم]] تحصن کردند تا مخالفت خود را با عملکرد دو سال گذشته حمیدرضا آیت‌اللهی اعلام کنند.
 
در طول این مدت اساتید متحصن در پیاده روهای مقابل مرکز اقدام به مصاحبه خبری و افشاگری در مورد عملکرد نامناسب مالی ریاست پژوهشگاه کردند. مظفر نامدار گفته‌است: {{نقل قول|داستان به زمان طرح ایجاد پرتال علوم انسانی برمی‌گردد. در سال ۸۸ قرار شد پرتالی با این عنوان راه‌اندازی شود و آقای آیت‌اللهی برای نگارش این پرتال از من، دکتر خانبگی، مهندس سید حسن حسینی، دکتر کامیار صداقت و معاونت پژوهشی پژوهشگاه دعوت به همکاری کرد. در نخستین جلسه این گروه ما متوجه شدیم که قراردادی با شرکت… بسته شده‌است. ما پرسیدیم چرا از ابتدا به ما گفته نشد که این کار قرار است به شرکتی خارج از مرکز سپرده شود و چرا برای قراردادی که در مراحل اولیه بیش از ۳۰۰میلیون تومان است از دیگر شرکت‌ها استعلام نشده‌است. بعد از کنکاش بسیار و بررسی سوابق اعضای هیات‌مدیره شرکت متوجه شدیم این افراد نه براساس ضابطه که براساس روابط خانوادگی انتخاب شده‌اند. اعتراض کردیم ولی اعتراض‌ها نتیجه نداد و ما از کمیته پرتال خارج شدیم. پس از این انتقادها آنها اعلام کردند که با یک شرکت دیگر قرارداد می‌بندند اما باز هم متوجه شدیم که این شرکت هم یک شرکت صوری است که بلافاصله توسط همان اعضا و برای بستن این قرارداد تاسیس شده‌است.}}
 
پیش از این، پس از علنی شدن مخالفت‌های اعضای هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی، در سال ۱۳۸۹ حقوق برخی اعضا از جمله [[رامین خانبگی]] و [[کامیار صداقت]] توسط حمیدرضا آیت اللهی قطع شده بود.<ref>[http://kaleme.com/1390/05/17/klm-68432/?theme=new| اخراج یک استاد دانشگاه از پژوهشگاه علوم انسانی ]