ویکیپدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۳/۷۴
جنگ صلیبی چهارم (۱۲۰۲–۱۲۰۴ میلادی) با فراخوان پاپ اینوسنت سوم با انگیزه حمله به سرزمینهای مقدس و بازپس گیریِ اورشلیم آغاز شد. بهخاطر درگیریهای درونی بین شاهان و مراکز قدرت مسیحی و مطامع جمهوری ونیز، جنگ صلیبی چهارم از هدف اولیهاش منحرف شد و به تسخیر و غارت زادار و قسطنطنیه مسیحی و تقسیم بخش عمده امپراتوری بیزانس بین جمهوری ونیز، صلیبیان و دولتهای بازمانده از امپراتوری بیزانس انجامید. بدین ترتیب، جمهوری ونیز توانست با اتکا به موقعیت اقتصادی خود، از انگیزههای مذهبی صلیبیون برای مقاصد سیاسی و تجاری خود بهرهبرداری کند و بدل به قویترین قدرت تجاری دریای مدیترانه گردد. پس از شکست پادشاهی اورشلیم در برابر صلاح الدین ایوبی و ناکامی جنگ صلیبی سوم برای بازپسگیری شهر اورشلیم، بارونهای فرانسوی پذیرفتند، که در یک جنگ صلیبی دیگر شرکت کنند. صلیبیون برای این منظور، راه دریایی از طریق مدیترانه را برگزیدند و تصمیمگرفتند تا به قسطنطنیه بروند. پس از یکسری سوءتفاهمها و نبردها، نهایتاً صلیبیون قسطنطنیه را در سال ۱۲۰۴ تسخیر و آن را غارت کردند و بسیاری از اهالی شهر را از دم تیغ گذراندند. در نتیجه این رخداد، صلیبیون دولتی به نام امپراتوری لاتین را به پایتختی این شهر بهوجود آوردند، که مدت نیم قرن دوام آورد. در دیگر سرزمینهای بازمانده از بیزانس نیز سه حکومت مستقل یونانیتبار شکل گرفت. همچنین، ضربهای که از این جنگ به امپراتوری بیزانس وارد شد، سبب گردید که در موضع ضعف قرار بگیرد و در نهایت مغلوب ترکان عثمانی شود. از جهت دینی، این وقایع آخرین نقطه جدایی بزرگ بین کلیسای ارتدکس شرقی و کلیسای کاتولیک بهشمار میآید.