جدایی شرق و غرب
جدایی شرق و غرب یا جدایی بزرگ و یا جدایی سال ۱۰۵۴ به تقسیم کلیسای امپراتوری روم[پ ۱] به دو بخش شرقی (یونانی) و غربی (لاتین) در سال ۱۰۵۴ میلادی گفته می‌شود که سپس با نام‌های کلیسای ارتودوکس شرقی[پ ۲] و کلیسای کاتولیک روم[پ ۳] شناخته می‌شوند.
اختلاف‌های سیاسی و تفاوت‌ها در تعاریف و اصول بنیادین مسیحیت[۱] روابط بین دو کلیسای شرق و غرب را به مدت طولانی تیره کرده بود. برجسته‌ترین اختلاف‌ها، بحث فیلیوکه در مورد اضافه شدن عبارت «و پسر» (and the son)[پ ۴] در اعتقادنامه نیقیه[پ ۵]، ادعای تقدم همه‌جانبه پاپ و همچنین جایگاه قسطنطنیه در اتحاد پنج حکومت امپراتوری روم، قسطنطنیه، اسکندریه، انتاکیه و اورشلیم بودند.
جستارهای وابستهویرایش
- گناه نخستین
- عیسی
- سقوط قسطنطنیه
- ژان پل دوم - اولین پاپی که بعد از جدایی بزرگ، از کشوری ارتدکس دیدن کرد.
پانویسویرایش
منابعویرایش
- ↑ با تحریم مسیحیان گرجستان، پاپ در ورزشگاه نیمه‌خالی تفلیس دعا خواند، بی‌بی‌سی فارسی
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «East–West Schism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ آوریل ۲۰۱۱.
 | این یک مقالهٔ خرد مسیحیت است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |