پارتی کبکوآ
پارتی کبکوآ (به فرانسوی: Parti Québécois) که به شکل مختصر «پ کو» (PQ) گفته می‌شود، از احزاب سیاسی چپ میانه[۱۰] استانی در کبک، کانادا است که از حاکمیت ملی برای استان کبک و جدایی از کانادا دفاع می‌کند. این حزب به‌طور سنتی مورد حمایت جنبش کارگری است و بر خلاف دیگر احزاب سوسیال دموکرات، پیوندهای آن با جنبش کارگری غیررسمی است.[۱۱] حامیان و اعضای پ کو، «پیکیست» خوانده می‌شوند.
Parti Québécois پارتی کبکوآ | |
|---|---|
| پرونده:PQ logo 2021.png | |
| کوته‌نوشت | PQ |
| رهبر | Paul St-Pierre Plamondon |
| رئیس | Jocelyn Caron |
| بنیان‌گذاران | René Lévesque Gilles Grégoire |
| بنیان‌گذاری | ۱۱ اکتبر ۱۹۶۸ |
| ادغام از | Mouvement Souveraineté-Association، Ralliement national، Rassemblement pour l'Indépendance Nationale |
| ستاد | 1200, avenue Papineau Suite 150 مونترآل، کبک H2K 4R5 |
| اعضای ثبت‌نام کرده (۹ مارس ۲۰۲۲) |  ۴۲٫۶۶۵[۱] |
| مرام سیاسی | Quebec nationalism[۲] جنبش حق حاکمیت کبک سوسیال دموکراسی[۲][۳][۴][۵] جمهوری‌خواهی ملی‌گرایی اقتصادی[۶] |
| طیف سیاسی | چپ میانه[۷][۸][۹] |
| وابستگی منطقه‌ای | کنفرانس دائمی احزاب سیاسی آمریکای لاتین و کارائیب (عضو ناطر) |
| رنگ رسمی | آبی |
| کرسی در مجمع ملی | ۴ از ۱۲۵ |
| وبگاه | |
از سال ۲۰۰۷، پولین مروا رهبری حزب را بر عهده داشته‌است. او پس از پیروزی حزبش در انتخابات عمومی کبک در ۲۰۱۲، نخست‌وزیر است.[۱۲][۱۳]
نتایج
ویرایش| انتخابات | تعداد نامزدها | تعداد کرسی‌های برده | درصد از رای مردمی | نتیجه |
|---|---|---|---|---|
| ۱۹۷۰ | ۱۰۸ | ۷ | ۲۳٫۰۶% | اکثریت لیبرال |
| ۱۹۷۳ | ۱۱۰ | ۶ | ۳۰٫۲۲% | اکثریت لیبرال |
| ۱۹۷۶ | ۱۱۰ | ۷۱ | ۴۱٫۳۷% | اکثریت پ کو |
| ۱۹۸۱ | ۱۲۲ | ۸۰ | ۴۹٫۲۶% | اکثریت پ کو |
| ۱۹۸۵ | ۱۲۲ | ۲۳ | ۳۸٫۶۹% | اکثریت لیبرال |
| ۱۹۸۹ | ۱۲۵ | ۲۹ | ۴۰٫۱۶% | اکثریت لیبرال |
| ۱۹۹۴ | ۱۲۵ | ۷۷ | ۴۴٫۷۵% | اکثریت پ کو |
| ۱۹۹۸ | ۱۲۴ | ۷۶ | ۴۲٫۸۷% | اکثریت پ کو |
| ۲۰۰۳ | ۱۲۵ | ۴۵ | ۳۳٫۲۴% | اکثریت لیبرال |
| ۲۰۰۷ | ۱۲۵ | ۳۶ | ۲۸٫۳۵% | اکثریت لیبرال |
| ۲۰۰۸ | ۱۲۵ | ۵۱ | ۳۵٫۱۷ % | اکثریت لیبرال |
| ۲۰۱۲ | ۱۲۵ | ۵۴ | ۳۱٫۹۵% | اکثریت پ کو |
منابع
ویرایش- ↑ "Les nouveaux partisans du Parti conservateur du Québec" (به فرانسوی). 3 May 2022. Retrieved 9 August 2023.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ How Political Parties Respond: Interest Aggregation Revisited. Routledge. 2 August 2004. p. 149. ISBN 978-1-134-27668-4. Retrieved 18 August 2012.
- ↑ Rodney S. Haddow, Thomas Richard Klassen (2006). Partisanship, globalization, and Canadian labour market policy. Toronto, ON: University of Toronto Press. p. 56. ISBN 978-0-8020-9090-4.
- ↑ Geoffrey Hale; Geoffrey E. Hale (2006). Uneasy Partnership: The Politics of Business and Government in Canada. University of Toronto Press. p. 24. ISBN 978-1-55111-504-7. Retrieved 18 August 2012.
- ↑ Cecil Young (2004). One Canada. Trafford Publishing. p. 37. ISBN 978-1-4120-2235-4. Retrieved 18 August 2012.
- ↑ CBC News (23–24 August 2018). "Where Quebec's parties stand on the issues that matter most to you". CBC News.
- ↑ Britannica Book of the Year (2013 ed.). Encyclopædia Britannica, Inc. 2013. p. 402. ISBN 978-1-62513-103-4. Retrieved 2 October 2017.
- ↑ Banting, Keith; Myles, John (2013). Inequality and the Fading of Redistributive Politics. Vancouver: UBC Press. p. 385. ISBN 978-0-7748-2601-3. Retrieved 2 October 2017.
- ↑ Bergo, Havard (16 October 2016). "New leader, new tactics for Quebec's Parti Québécois". Global Risk Insights. Archived from the original on 3 اكتبر 2017. Retrieved 2 October 2017.
{{cite web}}: Check date values in:|archive-date=(help) - ↑ Dominique Auzias; Jean-Paul Labourdette; Collectif (10 February 2012). Québec 2012-2013. Petit Futé. pp. ۳۹–. ISBN 978-2-7469-5170-9. Retrieved 18 August 2012.
- ↑ Social Democracy After the Cold War - Bryan Evans, Ingo Schmidt - Google Boeken. Books.google.com. ۲۰۱۲-۰۷-۱۹. Retrieved 2012-10-19.
- ↑ Rita Devlin Marier, New Quebec government could have problems over tax hike plans بایگانی‌شده در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine, Reuters, September 25, 2012.
- ↑ New Quebec government could have problems over tax hike plans بایگانی‌شده در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine, Reuters, September 25, 2012.
پیوند به بیرون
ویرایش
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پارتی کبکوآ موجود است.