حاکمیت مجلسی
حاکمیت مجلسی یا حاکمیت پارلمانی (که سلطهٔ مجلسی/پارلمانی یا سلطهٔ قوهٔ مقننه نیز خوانده می شود) مفهومی در حقوق اساسی برخی از نظامهای مجلسیست. بر اساس آن، نهاد قانونگذاری (قوهٔ مقننه) از حاکمیت مطلق برخوردار است و بر همهٔ نهادهای حکومتی دیگر از جمله دستگاه های اجرایی و قضایی سلطه دارد. همچنین نهاد قانونگذاری میتواند هرگونه قانون قبلی را تغییر داده یا لغو کند، بنابراین به قانون نوشته (حتی گاه به قانون اساسی) یا رویهٔ قضاییای مقید نیست.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/97/Palace_of_Westminster%2C_London_-_Feb_2007.jpg/220px-Palace_of_Westminster%2C_London_-_Feb_2007.jpg)
در برخی کشورها، ممکن است حاکمیت مجلسی در برابر تفکیک قوا قرار گیرد، که دامنهٔ اختیارات قوهٔ قانونگذار را به چارچوب قانونگذاری کلی و بررسی قضایی محدود میکند و ممکن است قانونهای مصوب آن را در برخی شرایط خاص باطل نماید.
برخی حکومتهای جهان که حاکمیت مجلسی دارد عبارت است از: انگلیس،[۱] فنلاند، [۲] هلند، نیوزلند، سوئد، نروژ، دانمارک، ایسلند، باربادوس، جامائیکا، پاپوآ گینه نو، اسرائیل، جزایر سلیمان.
در فلسفهٔ سیاسی، این مفهوم مجلسمحوری[۳] یا پارلمانتاریسم (به انگلیسی: parliamentarism, parliamentarianism) نیز نامیده میشود.
منابع
ویرایش- ↑ "Parliamentary sovereignty". UK Parliament. Retrieved 17 August 2014.
- ↑ Oliver, Dawn (2 April 2013). "Parliamentary Sovereignty in Comparative Perspective". UK Constitutional Law Association Blog. Retrieved 17 August 2014.
- ↑ «مجلسمحوری» [علوم سیاسی و روابط بینالملل] همارزِ «پارلمانتاریسم» (parliamentarism)؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر دوم. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰ (ذیل سرواژهٔ مجلسمحوری)