پایگان (پیاده نظام)
پایگان یا پیایقان در ارتش ساسانی یگان پیاده‌نظام متوسطی از طبقهٔ دهقانان بود و به پیاده‌نظام ارتش بزرگ ساسانی شکل میداد. از پایگان به عنوان سربازانی فدایی هم یاد می‌شود که به دو بخش سنگین‌اسلحه و سبک‌اسلحه طبقه‌بندی می شدند.
| پایگان | |
|---|---|
| فعال | از ۲۲۴ تا ۶۴۴ میلادی |
| وفاداری | |
| نوع | |
| درگیری |
نبرد ادساو نبرد باربالیسوس و دیگر جنگ‌های ساسانی |
ویژگی ها ویرایش
بیشتر جمعیت پایگان‌ها دهقانان تشکیل می‌دادند. در زمان خسرو انوشیروان وسعت این نیرو به صد و بیست هزار نفر از صد و هشتاد و سه هزار نفر می‌رسید.[۱] با وجود این که سربازان فدایی نامیده میشدند، این پایگان‌ها بودند که اغلب برای محاصره و ایجاد صفحات دفاعی برای اسواران استفاده میشدند. و این سربازان در نقش و لحظات حساس نقشی حیاتی داشتند آنها در جنگ با رومیان رشادت های فراوان نشان دادند که آن هارا هم‌تراز و حتی قوی تر از پیاده نظام سنگین‌اسلحه رومی نشان میداد پیاده نظام سنگین اسلحه ساسانی در جنگ های بسیاری با لژیون های روم به نبرد پرداختند که شکست‌های خفت‌باری به لژیون وارد کردند این پیاده نظام به همراه درفش‌های بنفش رنگ و جواهر نشان ساسانی در میدان حاضر میشدند و ترس و وحشت به بدن دشمنان می‌انداختند فرماندهان با نقاب طلایی و سربازان با نقاب های نقره‌ای و مسی که ظاهری ترسناک پیدا می‌کردند در میدان نبرد حاضر میشدند.[۲]
فرماندهی ویرایش
فرماندهی یگان پایگان بر عهده پایگان سالار بود.
سلاح ویرایش
زره این سربازان بسیار سبک بود و جنسی از تکه‌های چوب و حصیر کوتاه داشت. کلاه‌های چرمی بر سر می‌گذاشتند و نیزه حمل می‌کردند، البته برخی نیز سلاحهای خود را به همراه داشتند مانندچنگک‌های کشاورزی ،تبر و داس. این نیرو به علت نداشتن زره مناسب در مبارزهٔ نفر به نفر بسیار آسیب‌پذیر می‌شد.[۳] به دلیل آسیب‌پذیری این نیرو در مقابل سربازان رومی ساسانی‌ها نیز به سمت ساختن نیروهای سنگین پیاده‌نظام خود روی آوردند.[۴]
بلیساریوس ، سردار رومی در مورد نیروهای پیاده‌نظام ساسانیان می‌گوید:[۵]
| « | درست این است که آنها را به‌حساب نیاورید ، چراکه کل پیاده‌نظام آنها چیزی نیست جز انبوهی از روستائیان بیچاره که به هیچ منظوری جز حفر دیوارها ... کاربرد ندارند و به‌طورکلی برای خدمت به سربازان به نبرد می‌آیند. به همین دلیل آنها اصلاً جنگ‌افزاری ندارند که با آن دشمن خویش را به دردسر بیندازند و فقط آن سپرها و فیل‌های بزرگ را در مقابل خود نگه می‌دارند. | » |
آمیانوس مارسلینوس, Rerum Gestarum, 19.7.3 درباره نیروهای ساسانی می گوید:
| « | "و روز به پایان رسیده بود، که سربازان زره‌پوش در زیر آسمان پخش شدند، و این نیروهای متراکم به جلو حرکت کردند، نه مثل قبل در آشفتگی، بلکه سازماندهی شده [ص. ۵۰۵] صدای شیپور آهسته بدون اینکه کسی به جلو بدود، همچنین توسط pent-houses (؟) و حمل موانع حصیری در مقابل خود محافظت می شدند." | » |
پیاده نظام حرفه‌ای ساسانی و خراج دهقانی(حضور روستائیان در نبرد به عنوان مالیات) اغلب به عنوان یک نیروی واحد در منابع رومی اشتباه گرفته می‌شوند.پایگان‌ها نیروی حرفه‌ای و حقوق‌بگیر بوده‌اند.[۶]
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ Farrokh, Kaveh; Angus McBride (2005). Sassanian elite cavalry AD 224-642. Osprey Publishing. p. 23. ISBN 978-1-84176-713-0.
- ↑ Towfighi, Parviz S.; Shah Mahmoud Hanifi (2009). From Persian Empire to Islamic Iran: A History of Nationalism in the Middle East. Edwin Mellen Press. ISBN 978-0-7734-4779-0.
- ↑ Wilcox, Peter (1986). Rome's Enemies: Parthians and Sassanid Persians (Men-at-Arms). Vol. 3. Osprey Publishing.
- ↑ Penrose, Jane (2008). Rome and Her Enemies: An Empire Created and Destroyed by War. Osprey Publishing. p. 258. ISBN 978-1-84603-336-0.
- ↑ Davis, Paul (2013). Masters of the Battlefield: Great Commanders From the Classical Age to the Napoleonic Era. Oxford: Oxford University Press. pp. 148. ISBN 9780195342352.
- ↑ Farrokh, Kaveh; Maksymiuk, Katarzyna; Garcia, Javier Sanchez (2018). The Siege of Amida (359 CE) (به انگلیسی). Archeobooks. p. 37. ISBN 978-83-7051-887-5.