پناهگاه حیات وحش بیستون
پناهگاه حیات وحش بیستون که از سال ۱۳۴۶ تحت حفاظت بود در سال ۱۳۵۴ با مساحتی برابر ۴۰۶۵۱ هکتار به پناهگاه حیات‌وحش ارتقا یافت. منطقه‌ای است کوهستانی و دشتی با دیواره‌های سنگی و عمیق در استان کرمانشاه منطقه دارای اقلیم مدیترانه‌ای سرد و نیمه مرطوب معتدل است منطقه از تنوع زیستی بالایی برخوردار است. دره‌های عمیق و پرآب، چشمه‌ها و غارهای متعدد دیواره‌های صخره‌ای، پوشش گیاهی غنی، گلهای زیبای بهاری، و راه‌های دسترسی مناسب بیانگر قابلیت بالای منطقه در جلب کوهنوردان، غارنوردان و علاقه‌مندان به طبیعت هستند.
| پناهگاه حیات وحش بیستون | |
|---|---|
رده‌بندی آی‌یوسی‌ان: Ib (طبیعت وحش) | |
  جایگاه پارک در نقشه ایران | |
 | |
| مکان | استان کرمانشاه، ایران |
| مساحت | ۴۰٬۶۵۱ هکتار (۱۵۶٫۹۵ مایل مربع) |
| تاسیس‌شده | ۱۳۴۷ |
| هیئت حاکمه | سازمان حفاظت محیط زیست ایران |
گونه‌های گیاهی
ویرایش۳۸۷ گونه گیاهی در منطقه شناسایی شده‌اند که ۴۲ گونه از آنها انحصاری ایران هستند.
گونه‌های جانوری
ویرایشدر این منطقه تا اوایل دهه ۱۳۶۰ بیش از ده هزار رأس کل و بز وجود داشت و از بهترین زیستگاه‌های کل و بز و قوچ‌ومیش محسوب می‌شد. کل‌های این منطقه به جهت جثه و طول شاخ کم‌نظیر بودند. یک کل با طول شاخ ۱۵۲ سانتی‌متر در این منطقه شکار شده که رکورد جهان محسوب می‌شود. با این وجود شکار فراوان باعث شده تا نسل کل و بز در این منطقه به کلی منقرض شود.[۱]
از دیگر گونه‌های جانوری این منطقه در گذشته یا اکنون می‌توان پلنگ، کفتار، خرس قهوه‌ای، گرگ، شغال، خارپشت گوش‌بلند، سنجاب ایرانی، کبک، کبک دری، تشی، شاه‌بوف، دال، چکاوک، سهره و تیهو، خرگوش، بز کوهی را نام برد.
آتش‌سوزی
ویرایشدر ۲۳ شهریور ۱۴۰۳ آتش‌سوزی بزرگی در پناهگاه حیات وحش بیستون اتفاق افتاد که خاموش کردن آن سه روز به درازا انجامید. در این آتش‌سوزی ۱۴۶ هکتار از اراضی پناهگاه در آتش سوخت که ۹۶ درصد آن مرتعی و ۴ درصد جنگلی بود. به گفتۀ فرمانده یگان حفاظت محیط زیست کرمانشاه این حادثه علت انسانی داشته و در آن آسیب جدی به گونه‌های شاخص این پناهگاه وارد نشده است.[۲]
منابع
ویرایش- ↑ کل و بز[پیوند مرده] وبگاه کویرهای ایران
- ↑ خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا): آتش در پناهگاه حیات وحش بیستون پس از ۳ روز مهار شد، نوشته‌شده در ۲۶ شهریور ۱۴۰۳؛ بازدید در ۲۶ شهریور ۱۴۰۳.
- پناهگاه حیات وحش بیستون وبگاه کویرهای ایران