پیش‌نویس:کاربر پژوهی

کاربرپژوهی (User Research)

کاربرپژوهی (User Research) یک روش تحقیقاتی است که در حوزه تجربه کاربری (UX) استفاده می‌شود. هدف اصلی کاربرپژوهی، درک عمیقتری از نیازها، رفتارها و تجربیات کاربران است. با انجام کاربرپژوهی، طراحان و توسعه‌دهندگان می‌توانند بهترین تجربه کاربری را ارائه دهند و مشکلات موجود را شناسایی و حل کنند.

فعالیت‌های کلیدی در کاربرپژوهی

1. مصاحبه با کاربران: انجام مصاحبه‌های یک به یک با کاربران برای درک عمیقتر از نیازها، مشکلات

2. مشاهده مستقیم: مشاهده کاربران در حین استفاده از محصول یا سامانه و ثبت رفتارها، ممکن است بروز دهند.

3. آزمایش‌های کاربری: انجام آزمایش‌ها و تست‌ها با کاربران برای ارزیابی تجربه کاربری فعلی و شناسایی نقاط ضعف و قوت.

4. تحلیل داده‌ها: تحلیل و تفسیر داده‌های جمع‌آوری شده از مصاحبه‌ها و آزمایش‌ها به منظور استخراج الگوها و ارائه پیشنهادات و راهکارهای بهبود تجربه کاربری.

با استفاده از کاربرپژوهی، تیم‌های طراحی و توسعه می‌توانند اطمینان حاصل کنند که محصول یا سامانه‌ای که ارائه می‌دهند، با نیازها و خواسته‌های کاربران هماهنگ است.

تحقیقات کاربری، تمرکز خود را بر درک رفتارها، نیازها و انگیزه‌های کاربران از طریق مصاحبه‌ها، نظرسنجی‌ها، ارزیابی‌های قابلیت استفاده و سایر روش‌های بازخوردی قرار می‌دهد. هدف اصلی آن درک این است که افراد چگونه با محصولات تعامل می‌کنند و ارزیابی می‌کند که آیا راه‌حل‌های طراحی شده نیازهای آن‌ها را برآورده می‌کنند. این حوزه از تحقیقات بهبود تجربه کاربری (UX) محصولات، خدمات یا فرآیندها با استفاده از روش‌های تجربی و مشاهده‌ای هدفمند استفاده می‌کند تا طراحی، توسعه و بهبود یک محصول را هدایت کند. تحقیقات کاربری برای بهبود محصولات مختلفی مانند وبسایت‌ها، تلفن‌های همراه، دستگاه‌های پزشکی، خدمات بانکی، خدمات دولتی و بسیاری دیگر استفاده می‌شود.

از داده‌های کاربران می‌توان برای شناسایی یک مشکل استفاده کرد که برای آن می‌توان راهکارها پیشنهاد داد. از این پیشنهادها، راهکارهای طراحی به صورت نمونه‌سازی شده و سپس با گروه کاربران هدف تست می‌شوند، حتی قبل از راه‌اندازی محصول در بازار. این فرآیند تا زمانی که لازم است تکرار می‌شود. پس از راه‌اندازی محصول در بازار، تحقیقات کاربری همچنین می‌تواند برای درک اینکه چگونه می‌توان آن را بهبود داد یا یک راه‌حل جدید ایجاد کرد، استفاده شود. تحقیقات کاربری همچنین به شناسایی مشکلاتی که کاربران در تعامل با محصول روبرو می‌شوند و تبدیل آن‌ها به بینش‌های قابل اجرا کمک می‌کند.

هدف از کاربر پژوهی

در زمینه تحقیق کاربری در حوزه طراحی، تحقیقات به طور معمول با دیدگاه همدردانه نسبت به انسان به منظور انسانی سازی داده‌های جمع آوری شده درباره افراد انجام می‌شود.

هدف تحقیق کاربری، شناسایی موانع و ناراحتی‌هایی است که کاربران در تعامل با محصولات، خدمات یا سیستم‌ها روبرو می‌شوند. یک جنبه منحصر به فرد از تحقیق کاربری، نوع تحقیق تجربه کاربری (UX) است که روی احساسات، افکار و شرایطی که کاربران در تعامل با محصولات، خدمات طی می‌کنند، تمرکز دارد. بسیاری از کسب و کارها تمرکز خود را برای ایجاد تجربه‌های لذت‌بخش برای کاربران خود قرار می‌دهند؛ با این حال، عدم مشارکت کاربران در فرآیند توسعه می‌تواند منجر به شکست محصولات شود. درگیر کردن کاربران در فرآیند توسعه، کمک به طراحی محصولات بهتر، سازگاری محصولات با تغییرات در رفتارها و نیازها و طراحی محصولات مناسب و تجربیات مطلوب برای کاربران است. تحقیق کاربری به کسب و کارها و سازمان‌ها کمک می‌کند تا محصولات و خدمات خود را بهبود بخشند و از طریق درک بهتر از مسائل زیر، بهبود یابند:

۱. کاربرانشان کیستند؟

۲. اهداف کاربرانشان چیست؟/ نیازهایشان چیست؟

۳. کاربران در حال حاضر چگونه تلاش می‌کنند کارهای خود را انجام دهند و چه نقاط دردی وجود دارد؟

۴. بهترین راه برای کمک به کاربران در دستیابی به وظایفشان چیست؟

مزایای متعددی برای انجام تحقیقات کاربری وجود دارد که فقط طراحی بهتر محصولات و خدمات را شامل نمی‌شود. درک نیازها و خواسته‌های افراد قبل از عرضه محصولات در بازار به صرفه‌جویی در هزینه کمک می‌کند. همچنین، تحقیقات کاربری به جمع‌آوری داده‌ها کمک می‌کند که می‌تواند تأثیرگذاری در تصمیم‌گیری‌های صاحبان کسب و کار بر اساس شواهد و نه دیدگاه‌ها داشته باشد

Types of User Research

تحقیقات کاربری از تحقیقات کاربردی بهره می‌برد تا محصولات بهتری طراحی کند. روش‌های مختلفی برای طبقه‌بندی تحقیقات کاربری وجود دارد. اریکا هال در کتاب خود به نام "کافیست تحقیق کنیم" چهار روش برای طبقه‌بندی تحقیقات کاربری ذکر می‌کند.

1. تحقیق تولیدی یا تحقیق کاوشی:

این نوع تحقیق برای درک و تعریف مسائلی که برای کاربران وجود دارد، انجام می‌شود. می‌تواند در مراحل اولیه توسعه محصول برای ایجاد راه‌حل‌های جدید استفاده شود یا می‌تواند بر روی یک محصول موجود اعمال شود تا بهبودها و ارتقاها را شناسایی کند. مصاحبه، مطالعات مشاهده‌ای، تحقیقات ثانویه و غیره از جمله روش‌های معمول استفاده شده در این مرحله هستند ، به طور معمول، داده‌های جمع‌آوری شده از تحقیقات تولیدی باید ترکیب شوند تا مسائلی که باید حل شوند، برای چه کسانی و به چه دلیل مهم است، فرموله شوند.

2. تحقیق توصیفی یا تحقیق توضیحی:

تحقیق توصیفی یا تحقیق توضیحی به تعریف ویژگی‌های مسئله و جمعیت‌های قبلی که شناسایی شده‌اند کمک می‌کند. این استفاده می‌شود تا زمینه مسئله و زمینه‌ای که کاربران مشکل دارند را درک کند. روش‌های استفاده شده در این مرحله می‌تواند بسیار شبیه به روش‌های استفاده شده در مرحله تحقیق تولیدی باشد. با این حال، این مرحله کمک می‌کند تا بهترین راه برای حل مسئله را پیدا کند و نه چه مسئله‌ای را باید حل کند. هدف این مرحله درک خوبی از مسئله و دست‌یابی به ایده‌های راه‌حل مناسب است.

3. تحقیق ارزیابی‌ای:

تحقیق ارزیابی‌ای برای آزمایش ایده‌های راه‌حل برای اطمینان از عملکرد و حل مشکلات شناسایی شده استفاده می‌شود. ایده‌ها معمولاً توسط نمایندگان از جمعیت هدف آزمایش می‌شوند. این یک فرایند تکراری است و می‌تواند بر روی نسخه‌های پروتوتایپی راه‌حل انجام شود. روش معمول استفاده شده در این مرحله تست قابلیت استفاده است و تمرکز آن بر اندازه‌گیری این است که آیا راه‌حل به مشکل مورد نظر پاسخ داده است یا خیر. به طور ساده، تحقیق ارزیابی‌ای ارزیابی می‌کند که راه‌حل به مسئله می‌خورد و آیا مسائل صحیحی حل شده‌اند یا نه.

4. تحقیق علتی:

تحقیق علتی به طور معمول به سوال «چرا چیزی رخ می‌دهد؟» پاسخ می‌دهد. بلافاصله پس از راه‌اندازی راه‌حل، می‌توان مشاهده کرد که مردم چگونه از آن استفاده می‌کنند و چرا از آن طریق استفاده نمی‌کنند. یکی از روش‌های معمول استفاده شده در این مرحله آزمون A/B است