ژاک-ژوزف گرانشه

ژاک-ژوزف گرانشه (فرانسوی: Jacques-Joseph Grancher‎؛ ‏تلفظ فرانسوی: ​[ʒak ʒɔzɛf ɡʁɑ̃ʃe]؛ ‏ ۲۹ سپتامبر ۱۸۴۳ – ۱۳ ژوئیهٔ ۱۹۰۷) استاد دانشگاه و پزشک متخصص کودکان اهل فرانسه بود. وی پزشکی را در پاریس خواند و مدتی در چند بیمارستان از جمله بیمارستان پیتیه-سالپتریر دستیار پزشک بود. گرانشه بافت‌شناسی را از لویی آنتوان رانویه فرا گرفت و بعد به آسیب‌شناسی روی آورد. او در سال ۱۹۰۰ به عنوان نایب رئیس هیئت مدیره انستیتو پاستور انتخاب شد.[۱] گرانشه به سبب پژوهش‌هایش در زمینهٔ سل شهرت دارد. وی در ایجاد تدابیر پیشگیرانه در جلوگیری از سل در دوران کودکی پیشگام بود و از طرفداران قرنطینه و ضدعفونی در مبارزه با این بیماری بود. گرانشه در سال ۱۸۹۷ با همکاری ژول کومبی و آنتوان مارفان «رساله‌ای در مورد بیماری‌های دوران کودکی» را تألیف کرد. در سال ۱۸۸۵، گرانشه و آلفرد ولپیان در متقاعد کردن لوئی پاستور (۱۸۲۲–۱۸۹۵) برای انجام نخستین واکسیناسیون موفق علیه هاری بر روی ژوزف میستر، پسر ۹ ساله‌ای که سگی هار به وی حمله کرده بود، نقش مهمی داشتند. در سال ۱۸۸۷ به درخواست پاستور، گرانشه از واکسیناسیون هاری در جلسه‌ای در فرهنگستان ملی پزشکی دفاع کرد و به نرخ بقای موفق آن اشاره کرد.[۲]

ژاک-ژوزف گرانشه
زادهٔ۲۹ سپتامبر ۱۸۴۳
فلتان، کروز، فرانسه
درگذشت۱۳ ژوئیهٔ ۱۹۰۷ (۶۳ سال)
پاریس، فرانسه
ملیتفرانسوی

منابع

ویرایش
  1. Service des Archives de l'Institut Pasteur بایگانی‌شده در ۲۰۰۷-۰۲-۲۱ توسط Wayback Machine Chronological biography
  2. Gelfand, T (2002). "11 January 1887, the day medicine changed: Joseph Grancher's defense of Pasteur's treatment for rabies". Bulletin of the History of Medicine. 76 (4): 698–718. doi:10.1353/bhm.2002.0176. PMID 12446976. S2CID 33145788.

پیوند به بیرون

ویرایش