کاترین بوث

کاترین بوث (متخلص به مامفورد، ۱۷ ژانویه ۱۸۲۹–۴ اکتبر ۱۸۹۰) به همراه همسرش ویلیام بوث از بنیانگذاران سپاه رستگاری بود. به دلیل تأثیری که در تشکیل ارتش رستگاری داشت، او به عنوان «مادر ارتش نجات» شناخته شد.

زندگینامه

او با نام کاترین مامفورد در اشبورن، دربی‌شر، انگلستان، در سال ۱۸۲۹ از پدر و مادری متدیست، جان مامفورد و سارا میلوارد به دنیا آمد. پدرش گهگاه واعظ و کالسکه ساز بود. خانواده او بعداً به بوستون، لینکلن‌شر نقل مکان کردند و بعداً در بریکستون، لندن زندگی کردند. کاترین از کودکی دختری جدی و حساس بود. او تربیت مسیحی قوی‌ای داشت و گفته می‌شد که قبل از ۱۲ سالگی هشت بار کتاب مقدس را خوانده است. در دوران نوجوانی کاترین، انحنای ستون فقرات منجر به سال‌ها بیکاری اجباری شد. با این حال، او خودش را مشغول کرد و به ویژه نگران مشکلات اعتیاد به الکل بود. او حتی به عنوان یک دختر جوان به عنوان منشی انجمن اعتدال نوجوانان مشغول نوشتن مقاله برای یک مجله اعتدال بود. کاترین عضو گروه محلی امید و از حامیان انجمن ملی اعتدال بود. هنگامی که کاترین در سال ۱۸۵۰ از محکوم کردن اصلاح‌طلبان متدیست خودداری کرد، متدیست‌های وسلی او را اخراج کردند. او برای اصلاح طلبان یک کلاس مدرسه یکشنبه دخترانه را در کلافام رهبری کرد. در خانه ادوارد رابیتس، در سال ۱۸۵۱، با ویلیام بوث، که او نیز توسط وسلی‌ها به دلیل همدردی با اصلاحات اخراج شده بود، ملاقات کرد. ویلیام در حال خواندن شعر اعتدال بود، «رویای گروگ فروشنده»، که برای کاترین، که اشتیاق جدید متدیست به پرهیز را پذیرفته بود، جذاب بود.