کافر
کافِر، دین‌ناباور، بی‌کتاب، ناگرونده، ناگرویده، ناخستو،[۱] به کسی گفته می‌شود که دارای دین نباشد. در قدیم، زندیق هم می‌گفتند.
انواع کافرویرایش
از دیدگاه دین اسلام، اسلام‌ناباوران چند گونه‌اند:
- کافر اصلی؛
- کافر تبَعی (مانند فرزندان نابالغ اسلام‌ناباوران)؛
- کافر کتابی (مانند زرتشتیان و یهودیان…)؛
- کافر غیر کتابی (مانند بوداییان، بهائیان…)؛
- کافر ذِمّی (پرداخت کننده جزیه)؛
- کافر حربی (غیر معاهد)؛
- کافر حربی معاهَد (مُستَأمَن، پیمان‌بسته)؛
- کافر توحیدی؛
- کافر غیر توحیدی (بی‌باور به یکی از ضروریات دین به جز خدا).[۲]
از دیدگاه مراجع تقلید، در دین اسلام، به کسی کافر گفته می‌شود که منکر خدا، معاد، پیغمبری محمّد یا یکی از ضروریات دین (مثل نماز و روزه…) است.[۳][۴]
اسلام‌ناباور (کافر) ذمیویرایش
پس از استیلای حکومت اسلام بر یک منطقه، به دین‌گرایان (فقط) کتابی‌ای که اسلام را نپذیرفته و در عین حال، برای محفوظ ماندن جان و مال و ناموس‌شان، به حکومت اسلامی، جزیه می‌دهند، اسلام‌ناباور (کافر) ذِمی یا اهل ذِمه، گفته می‌شود که به معنای کسانی هستند که تحت ذِمه و ولایت و کفالتِ دیگری‌اند.
جستارهای وابستهویرایش
پانویسویرایش
- ↑ لغتنامه دهخدا
- ↑ «تعریف کافر چیست و انواع آن کدام است؟». islamquest.
- ↑ توضیح‌المسائل روح‌الله خمینی
- ↑ توضیح‌المسائل وحید خراسانی
[توضیح المسائل وحید خراسانی]
 |
این یک مقالهٔ خرد دین و آیین است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |