دهری [دَ] (ص نسبی) منسوب به دهر. منسوب به روزگار. منکر الوهیت که دهر را عامل شمارد. طبیعی مذهب. آنکه خدایی جز روزگار نداند. فرقه‌ای که دهر را خدا دانند. (یادداشت مؤلف). کسی که عالم را قدیم داند و به حشر و نشر و قیامت قائل نباشد. (ناظم الاطباء)[۱]

جستارهای وابستهویرایش

پانویسویرایش

  1. لغت‌نامهٔ دهخدا

منابعویرایش

  • لغت‌نامهٔ دهخدا