کیانوش عیاری
کیانوش عیاری (زادهّ ۲۳ اردیبهشت ۱۳۳۰) نویسنده و کارگردان ایرانی است. او فعالیت سینمایی را با ساخت فیلم‌های کوتاه در سینمای آزاد اهواز آغاز کرد. کیانوش عیاری جزو مهمترین و بهترین فیلمسازان بعد انقلاب است که همواره مورد تحسین و ستایش قرار گرفته و در سینما ی واقع‌گرایانه خود صاحب سبک است .
| کیانوش عیاری | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۲۳ اردیبهشت ۱۳۳۰ (۷۲ سال) اهواز، ایران |
| پیشه |
|
| سال‌های فعالیت | ۱۳۴۹–اکنون |
زندگی‌نامه ویرایش
کیانوش عیاری در تاریخ ۲۳ اردیبهشت ۱۳۳۰ در شهر اهواز زاده شد. عیاری سینمای حرفه‌ای را با نگارش فیلمنامه و کارگردانی فیلم تنوره دیو تجربه کرد. از مشخصه‌های بارز فیلم‌های عیاری سبک واقع گرایانهٔ منحصر به فردش و پرداختن به موضوعات بکر همچون پیوند قلب در فیلم بودن یا نبودن می‌توان نام برد. عیاری از سال ۱۳۸۱ به مدت ۵ سال مشغول ساخت سریال روزگار قریب بود که داستان زندگی بنیانگذار طب نوین کودکان در ایران، محمد قریب است. عیاری برای فیلم آبادانی‌ها در سال ۱۹۹۴ برندهٔ جایزهٔ پلنگ نقره‌ای جشنواره بین‌المللی فیلم لوکارنو شد. او برادر داریوش عیاری است.[۱][۲]
آثار ویرایش
کارگردانی ویرایش
- تازه‌نفس‌ها (۱۳۵۸)
- تنوره دیو (۱۳۶۴)
- شبح کژدم (۱۳۶۵)
- آن‌سوی آتش (۱۳۶۶)
- روز باشکوه (۱۳۶۷)
- دو نیمه سیب (۱۳۷۰)
- آبادانی‌ها (۱۳۷۱)
- شاخ گاو (۱۳۷۴)
- بودن یا نبودن (۱۳۷۷)
- سفره ایرانی (۱۳۷۹)
- بیدار شو آرزو (۱۳۸۳)
- خانه پدری (۱۳۸۹)
- کاناپه (۱۳۹۵)
- ویلای ساحلی(۱۴۰۱)
سریال تلویزیونی ویرایش
- خانه به خانه (۱۳۷۵)
- هزاران چشم (۱۳۸۰)
- روزگار قریب (۱۳۸۶–۱۳۸۱)
- ۸۷ متر(۱۴۰۰–۱۳۹۶)
نویسنده ویرایش
- پر پرواز (۱۳۷۹)
تهیه‌کننده ویرایش
- خواب خاک (۱۳۸۲)
- ستایش (۱۳۸۵)
- پشت در خبری نیست (۱۳۸۸)
طراح صحنه و لباس ویرایش
- دو نیمه سیب (۱۳۷۰)
- شاخ گاو (۱۳۷۴)
تدوین ویرایش
- زن امروز (۱۳۷۵)
- چوری (۱۳۷۹)
- پر پرواز (۱۳۷۹)
- مربای شیرین (۱۳۸۰)
- سفر مردان خاکستری (۱۳۸۰)
- رنج و سرمستی (۱۳۹۲)
- موقت (۱۳۹۳)
مشاور کارگردان ویرایش
چالش‌ها ویرایش
خانه پدری ویرایش
فیلم خانه پدری ساخته عیاری پس از ۱۰ سال توقیف در اول آبان ماه سال ۱۳۹۸ در سینماهای کشور اکران شد.[۳] ولی با دستور دادستانی مجدداً توقیف گردید اما با صحبت صورت گرفته رفع توقیف شد.
جوایز ویرایش
- نامزد جایزه افق‌های ونیز جشنواره فیلم ونیز برای فیلم خانه پدری ۲۰۱۲
- برنده سیمرغ بلورین بهترین اثر هنر و تجربه از جشنواره فیلم فجر برای فیلم بیدار شو آرزو ۱۳۸۳
- برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم فجر برای فیلم بیدار شو آرزو ۱۳۸۳
- نامزد جایزه کریستال گلوب از جشنواره فیلم کارلووی واری برای فیلم سفره ایرانی ۲۰۰۲
- نامزد جایزه هرم طلایی از جشنواره فیلم قاهره برای فیلم بودن یا نبودن ۱۹۹۸
- برنده جایزه بهترین فیلمنامه از جشنواره فیلم قاهره برای فیلم بودن یا نبودن ۱۹۹۸[۴]
- برنده جایزه پلنگ نقره‌ای از جشنواره بین‌المللی فیلم لوکارنو برای فیلم آبادانی‌ها ۱۹۹۴
- برنده لوح زرین بهترین کارگردانی از جشنواره فیلم فجر برای فیلم آن سوی آتش ۱۳۶۶
- برنده لوح زرین بهترین کارگردانی از جشنواره فیلم فجر برای فیلم تنوره دیو ۱۳۶۴
منابع ویرایش
- ↑ «کیانوش عیاری». سوره سینما. دریافت‌شده در ۱۰ نوامبر ۲۰۲۲.
- ↑ «حضور در «ویلای ساحلی»». شهروند. ۲۶ آبان ۱۴۰۱. دریافت‌شده در ۱۰ نوامبر ۲۰۲۲.
- ↑ «صحبت‌های علی احمدزاده دربارهٔ فیلم مادر قلب اتمی و خانه پدری کیانوش عیاری». فیلم‌نت‌نیوز. ۱۵ مرداد ۱۳۹۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ اوت ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۷.
- ↑ «سینمای ایران و جشنواره‌های جهانی ۲». آی کتاب. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۵ تیر ۱۳۸۸.
پیوند به بیرون ویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ کیانوش عیاری موجود است. |