گلاریول بال‌سرخ
گلاریول بال‌سرخ (نام علمی: Glareola pratincola) یا چلچله بیابانی بال‌سرخ[۲] نام یک پرنده از سردۀ گلاریول‌ها و تیره چلچله‌بیابانیان است.
| گلاریول بال‌سرخ | |
|---|---|
| |
| گلاریول بال‌سرخ، Glareola pratincola | |
| وضعیت حفاظت | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پرندگان |
| راسته: | سلیم‌سانان |
| تیره: | چلچله‌بیابانیان |
| سرده: | گلاریول‌ها |
| گونه: | G. pratincola |
| نام دوبخشی | |
| Glareola pratincola (لینه، ۱۷۶۶)
| |
ویژگی‌های ریخت‌شناسی ویرایش
طول بدن گلاریول بال‌سرخ ۲۵ سانتی‌متر است و دارای دودیسی جنسی نیست. این پرنده بال‌های دراز، نوک تیز و تیره‌رنگ، دم سیاه دوشاخه با قاعدهٔ سفید و پاهایی سیاه دارد. منقار آن کوتاه و اندکی خمیده است. در سطح پشتی خود پرهای قهوه‌ای زیتونی و در سطح شکمی خود پرهای نخودی رنگ دارد. شکم آن سفید و گلویش کرم با خط حاشیه‌ای سیاه است. این خط حاشیه‌ای در پروبال زمستانی آنچنان آشکار نیست.[۳]
زیستگاه ویرایش
این پرنده در دشت‌های وسیع نزدیک به آب، سواحل شنی و زمین‌های گلی با رویش گیاهی کوتاه و به صورت گروهی به سر می‌برد و در همانجا نیز زادآوری می‌کند. در ایران، تابستان‌ها به تعداد فراوان حضور دارد و در مناطق حاشیه‌ای کویر و جنوب شرقی دریای خزر زایش می‌کند.[۴]
منابع ویرایش
- ↑ BirdLife International (2012), Glareola pratincola (به انگلیسی), IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2, retrieved 15 February 2014
- ↑ «چلچلۀ بیابانی بال‌سرخ» [زیست‌شناسی- علوم جانوری] هم‌ارزِ «Glareola pratincola»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ عبدلی، اصغر؛ کیابی، بهرام؛ مصطفوی، حسین؛ موسوی، بابک؛ احمدزاده، فراهم؛ رسولی، پونه؛ دلشب، حسین؛ آقایار، مرادی (۱۳۸۸). اطلس حیات وحش (مهره‌داران) استان بوشهر. انتشارات معارف. ص. ۹۹. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۲۶۷۶-۲۴-۸.
- ↑ «گلاریول بال سرخ». وب‌گاه کویرها و بیابان‌های ایران. دریافت‌شده در ۲۶ بهمن ۱۳۹۲.
پیوند به بیرون ویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ گلاریول بال‌سرخ موجود است. |