گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
غزلی با مطلع «گل در بر و می در کف و معشوق به کام است»، غزل شمارهٔ ۴۶ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
گل در بر و می در کف | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۱۱ | ||
بحر | هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
مفهوم و درونمایه
ویرایشمستفعل مستفعل مستفعل فعلن
در اجراها
ویرایشاکبر گلپایگانی و ناهید در برنامهٔ شمارهٔ ۴۶۲ از مجموعهٔ گلهای رنگارنگ این غزل را در آوازِ بیات اصفهان اجرا کردهاند.[۲]
ترجمهها
ویرایشمی در لغت به معنای شراب است
در دیگر آثار هنری
ویرایشپانویس
ویرایش- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۳۲ - ۳۳.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۴.
منابع
ویرایش- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.