گنوئیه
گنوئیه یکی از زیبا روستاهای بخش مرکزی شهرستان بافت در استان کرمان (طایفه شرفخانی، گیلانی و قلی‌ها) ایران است؛ که در موقعیت ۵۶ درجه و ۴۰ دقیقه طول جغرافیایی و ۲۷ درجه و ۴۰ دقیقه عرض جغرافیایی و در دامنهٔ کوه کوشاه با ارتفاع ۴۱۱۲ متر در ۵ کیلومتری شمال شرق و کوه کفنوئیه با ارتفاع ۳۲۸۳متر در ۶ کیلومتری شمال این آبادی واقع شده‌است که تاریخچه این روستا به دو قرن می‌رسد. این روستا دارای دو رود است رود فصلی کّهکُمی و رود دائمی بیدشیرین. این رودها از کوه شاه سرچشمه می‌گیرند و به سد خاکی بافت می‌ریزند. گنوئیه دارای آب و هوای سرد در زمستان و معتدل در تابستان است. این روستا خیلی زیبا میباشد، دراین روستا هر سال سرما درختان را آسیب می‌زند و ثمرشان را کاهش می‌دهد.
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | کرمان |
| شهرستان | بافت |
| بخش | بخش مرکزی |
| دهستان | کیسکان |
| مردم | |
| جمعیت | ۲۳۴ نفر (سرشماری ۹۵) |
| اطلاعات روستایی | |
| کد آماری | ۰۹۱۷۵۴ |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۳۴۴۲۴۱ |
| وبگاه رسمی | http://www.gonuiyeh.ir |
جمعیت ویرایش
این روستا در دهستان کیسکان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۳، جمعیت آن ۵۰۰ نفر بوده‌است. قالب مردم این روستا ترک‌زبان و از ترک‌های افشاری می‌باشند که در گذشته به این مکان مهاجرت کرده‌اند. میوه‌های سردسیری و گردو از جمله درختان پر رونق این روستا میباشد.
گنوئیه در لغت‌نامه دهخدا (تاریخ) ویرایش
گنوئیه . [گ ِ ئی ی ِ] (اِخ) دهی است از دهستان کیسکان شهرستان بافت که در ۱۸۰۰۰ گزی شمال بافت و ۴۰۰۰ گزی خاور راه فرعی بافت به قلعه عسکر واقع شده‌است. هوای آن سرد و سکنه‌اش ۷۵ تن است. آب آن از چشمه تأمین می‌شود. محصول آن غلات، حبوب و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی آنان قالی بافی بدون نقشه. راه آن مالرو است. مزارع سمیلی آباد، باغ حسن، سنگوییه جزء این ده است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۸)
منابع ویرایش
- «گنوئیه در فرهنگ لغت‌نامه دهخدا». دهخدا.* «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1393». درگاه ملی آمار ایران.
 | این یک مقالهٔ خرد یک روستا است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |