۱٬۱-دی‌فلورواتیلن
۱٬۱-دی‌فلورواتیلن، که با نام وینیلیدین فلوراید نیز شناخته می‌شود، یک هیدروفلوروالفین است. این ماده به صورت گاز قابل اشتعال است. تولید جهانی آن در سال ۱۹۹۹ تقریباً ۳۳۰۰۰ تن بوده‌است.[۳] این ماده عمدتاً در تولید فلوروپلیمرهایی مانند پلی‌وینیلیدین فلوراید استفاده می‌شود.
| ۱٬۱-دی‌فلورواتیلن | |||
|---|---|---|---|
| |||
11-Difluoroethene | |||
دیگر نام‌ها Difluoro-11-ethylene; R-1132a; Halocarbon 1132 A; Freon 1132A; Vinylidene difluoride; Vinylidene fluoride[۱] | |||
| شناساگرها | |||
| کوته‌نوشت‌ها | VDF | ||
| شماره ثبت سی‌ای‌اس | ۷۵-۳۸-۷ 
| ||
| پاب‌کم | ۶۳۶۹ | ||
| کم‌اسپایدر | ۱۳۸۳۶۵۴۵ | ||
| UNII | 3C1IX2905B
| ||
| شمارهٔ یواِن | 1959 | ||
| KEGG | C19547 | ||
| ChEBI | CHEBI:82550 | ||
| ChEMBL | CHEMBL۱۱۶۰۲۰ | ||
| شمارهٔ آرتی‌ئی‌سی‌اس | KW0560000 | ||
| جی‌مول-تصاویر سه بعدی | Image 1 | ||
| |||
| |||
| خصوصیات | |||
| فرمول مولکولی | C2H2F۲ | ||
| جرم مولی | ۶۴٫۰۳ g mol−1 | ||
| شکل ظاهری | گاز بی‌رنگ[۲] | ||
| بوی | کمی اتری[۱] | ||
| چگالی | 2.89 kg/m3 (بخار، 0 °C)[۲] 1.122 g/mL (مایع،84 °C)[۲] | ||
| دمای ذوب | −۱۴۴ درجه سلسیوس (−۲۲۷ درجه فارنهایت؛ ۱۲۹ کلوین)[۲] | ||
| دمای جوش | −۸۴ درجه سلسیوس (−۱۱۹ درجه فارنهایت؛ ۱۸۹ کلوین)[۲] | ||
| انحلال‌پذیری در آب | 0.254 g/L[۳] | ||
| فشار بخار | 35.2 atm (20°C)[۴] | ||
| خطرات | |||
| GHS pictograms | 
| ||
| سیستم هماهنگ جهانی طبقه‌بندی و برچسب‌گذاری مواد شیمیایی | Warning | ||
| GHS hazard statements | H315, H319, H335 | ||
| GHS precautionary statements | P261, P264, P271, P280, P302+352, P304+340, P305+351+338, P312, P321, P332+313, P337+313, P362, P403+233, P405 | ||
| خطرات اصلی | Flammable[۴] | ||
| دمای خودآتشگیری | |||
| محدودیت‌های انفجار | 5.5%-21.3%[۴] | ||
| آمریکا Permissible exposure limit (PEL) |
none[۴] | ||
| به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |||
| Infobox references | |||
|
| |||
فرآوری ویرایش
۱٬۱-دی فلوئورواتیلن را می‌توان با واکنش حذفی از یک ترکیب ۱٬۱٬۱-تری هالواتان، به عنوان مثال، با حذف هیدروژن کلرید از ۱-کلرو-۱٬۱-دی‌فلوئورواتان، تهیه کرد.[۵]
یا به وسیله از دست دادن هیدروژن فلوراید از ۱٬۱٬۱-تری‌فلوئورواتان:[۶]
همچنین ببینید ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Difluoro-1,1-ethylene". Gas Encyclopaedia. Air Liquide. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 16 February 2022.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ Record in the GESTIS Substance Database from the IFA
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "1,1'-Difluoroethylene (VDF,VF2)" (PDF). International Programme on Chemical Safety. Archived from the original (PDF) on 4 January 2012. Retrieved 16 February 2022.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ NIOSH Pocket Guide to Chemical Hazards 0662
- ↑ Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology (4 ed.). John Wiley and Sons. 1994. pp. V11. Retrieved 8 July 2017.
- ↑ Gerhartz, W (1985). Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry (5 ed.). VCH Publisher. pp. VA11. Retrieved 8 July 2017.