زمان نسبی ترومبوپلاستین
زمان نسبی ترومبوپلاستین (به انگلیسی: Partial thromboplastin time) فعالیت مسیر داخلی انعقاد خون و فاکتورهای I, II, V, VIII, IX, X, XI و XII را اندازه میگیرد. طولانی شدن آن در اثر کاهش یا عدم فعالیت این فاکتورها به‌وجود میآید.
علل تغییر ویرایش
کمبود همه عوامل انعقاد خون ذکر شده در بالا مانند فاکتور VIII در هموفیلی A یا سایر بیماریهای کمبود مادرزادی این فاکتورها مانند هموفیلی B و C ، فون ویلبراند لوپوس ، هپارین و مصرف عوامل انعقادی (DIC) موجب افزایش PTT می‌شوند. کاهش آن به هر دلیل احتمالاً موجب افزایش خطر انعقاد نابجای خون می‌شود مانند ترومبوآمبولی.
مقدارطبیعی ویرایش
مقدار طبیعی PTT بین 25 تا 39 ثانیه است.
طولانی شدن PT و PTT با هم : کمبود فاکتور X ، V یا II ، کمبود ویتامین k در مراحل دیررس
در صورت مشاهده اختلال در هرکدام از آزمون‌های PT یا PTT بهتر است آزمون مخلوط‌سازی هم انجام گیرد . در این روش حجم مساوی از پلاسمای نرمال به پلاسمای بیمار اضافه می‌شود . چنانچه PT و PTT پس از مخلوط شدن با پلاسمای سالم همچنان غیرطبیعی باشد ، نشانه وجود یک مهارکننده انعقادی ( آنتی بادی ) یا هپارین می‌باشد .
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- فیزیولوژی پزشکی گایتون
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Partial thromboplastin time». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۲.