PDCD1LG2

PDCD1LG2
معین‌کننده‌ها
نام‌های دیگر	PDCD1LG2, B7DC, Btdc, CD273, PD-L2, PDCD1L2, PDL2, bA574F11.2, programmed cell death 1 ligand 2
شناسه‌های بیرونی	OMIM: 605723 MGI: 1930125 HomoloGene: 10973 GeneCards: PDCD1LG2
موقعیت ژن (موش)
کروموزوم	کروموزوم ۱۹ (موش)
پایان	29,448,561 bp
الگوی گسترش RNA
	More reference expression data
هستی‌شناسی ژن
عملکرد ملکولی	• molecular function; • GO:0001948، GO:0016582 پیوند پروتئینی;
ترکیبات سلولی	• integral component of membrane; • extracellular region; • دستگاه غشایی درونی; • membrane; • پوسته یاخته; • external side of plasma membrane; • cell surface;
فرایند زیستی	• negative regulation of activated T cell proliferation; • T cell costimulation; • negative regulation of interleukin-10 production; • negative regulation of T cell proliferation; • negative regulation of interferon-gamma production; • GO:0046730، GO:0046737، GO:0046738، GO:0046736 پاسخ ایمنی; • positive regulation of T cell proliferation; • GO:0072468 ورارسانی پیام; • cell surface receptor signaling pathway; • cellular response to lipopolysaccharide; • adaptive immune response; • immune system process;
	منابع: آمیگو / کوئیک‌گو
هم‌ساخت‌شناسی
	80380
	58205
	ENSG00000197646
	ENSMUSG00000016498
	Q9BQ51
	Q9WUL5
	NM_025239 XM_005251600، NM_025239
	NM_021396
	XP_005251657 NP_079515، XP_005251657
	NP_067371
	ویکی‌داده
مشاهده/ویرایش انسان	مشاهده/ویرایش موش

PD-L2 با عنوانِ کاملِ لیگاند ۲ مرگ برنامه‌ریزی‌شدهٔ ۱ سلول (انگلیسی: Programmed cell death 1 ligand 2) که نام‌های دیگری همچون CD273 و B7-DC هم شناخته می‌شود، یک پروتئین است که در انسان توسط ژن «PDCD1LG2» کدگذاری می‌شود.^[۴]^[۵]

منابع ویرایش

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ GRCm38: Ensembl release 89: ENSMUSG00000016498 - Ensembl, May 2017
↑ "Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
↑ "Mouse PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
↑ Latchman Y, Wood CR, Chernova T, Chaudhary D, Borde M, Chernova I, Iwai Y, Long AJ, Brown JA, Nunes R, Greenfield EA, Bourque K, Boussiotis VA, Carter LL, Carreno BM, Malenkovich N, Nishimura H, Okazaki T, Honjo T, Sharpe AH, Freeman GJ (Mar 2001). "PD-L2 is a second ligand for PD-1 and inhibits T cell activation". Nat Immunol. 2 (3): 261–8. doi:10.1038/85330. PMID 11224527.
↑ "Entrez Gene: PDCD1LG2 programmed cell death 1 ligand 2".

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «PDCD1LG2». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۱۸.

بیشتر بخوانید ویرایش

Tseng SY, Otsuji M, Gorski K, et al. (2001). "B7-DC, a new dendritic cell molecule with potent costimulatory properties for T cells". J. Exp. Med. 193 (7): 839–46. doi:10.1084/jem.193.7.839. PMC 2193370. PMID 11283156.
Strausberg RL, Feingold EA, Grouse LH, et al. (2003). "Generation and initial analysis of more than 15,000 full-length human and mouse cDNA sequences". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 99 (26): 16899–903. doi:10.1073/pnas.242603899. PMC 139241. PMID 12477932.
Brown JA, Dorfman DM, Ma FR, et al. (2003). "Blockade of programmed death-1 ligands on dendritic cells enhances T cell activation and cytokine production". J. Immunol. 170 (3): 1257–66. doi:10.4049/jimmunol.170.3.1257. PMID 12538684.
Youngnak P, Kozono Y, Kozono H, et al. (2003). "Differential binding properties of B7-H1 and B7-DC to programmed death-1". Biochem. Biophys. Res. Commun. 307 (3): 672–7. doi:10.1016/S0006-291X(03)01257-9. PMID 12893276.
Tsushima F, Iwai H, Otsuki N, et al. (2003). "Preferential contribution of B7-H1 to programmed death-1-mediated regulation of hapten-specific allergic inflammatory responses". Eur. J. Immunol. 33 (10): 2773–82. doi:10.1002/eji.200324084. PMID 14515261.
Ota T, Suzuki Y, Nishikawa T, et al. (2004). "Complete sequencing and characterization of 21,243 full-length human cDNAs". Nat. Genet. 36 (1): 40–5. doi:10.1038/ng1285. PMID 14702039.
Aramaki O, Shirasugi N, Takayama T, et al. (2004). "Programmed death-1-programmed death-L1 interaction is essential for induction of regulatory cells by intratracheal delivery of alloantigen". Transplantation. 77 (1): 6–12. doi:10.1097/01.TP.0000108637.65091.4B. PMID 14724428.
Humphray SJ, Oliver K, Hunt AR, et al. (2004). "DNA sequence and analysis of human chromosome 9". Nature. 429 (6990): 369–74. doi:10.1038/nature02465. PMC 2734081. PMID 15164053.
He XH, Liu Y, Xu LH, Zeng YY (2004). "Cloning and identification of two novel splice variants of human PD-L2". Acta Biochim. Biophys. Sin. (Shanghai). 36 (4): 284–9. doi:10.1093/abbs/36.4.284. PMID 15253154.
Zhang Z, Henzel WJ (2005). "Signal peptide prediction based on analysis of experimentally verified cleavage sites". Protein Sci. 13 (10): 2819–24. doi:10.1110/ps.04682504. PMC 2286551. PMID 15340161.
Gerhard DS, Wagner L, Feingold EA, et al. (2004). "The status, quality, and expansion of the NIH full-length cDNA project: the Mammalian Gene Collection (MGC)". Genome Res. 14 (10B): 2121–7. doi:10.1101/gr.2596504. PMC 528928. PMID 15489334.
Ohigashi Y, Sho M, Yamada Y, et al. (2005). "Clinical significance of programmed death-1 ligand-1 and programmed death-1 ligand-2 expression in human esophageal cancer". Clin. Cancer Res. 11 (8): 2947–53. doi:10.1158/1078-0432.CCR-04-1469. PMID 15837746.
Saunders PA, Hendrycks VR, Lidinsky WA, Woods ML (2006). "PD-L2:PD-1 involvement in T cell proliferation, cytokine production, and integrin-mediated adhesion". Eur. J. Immunol. 35 (12): 3561–9. doi:10.1002/eji.200526347. PMID 16278812.
Pfistershammer K, Klauser C, Pickl WF, et al. (2006). "No evidence for dualism in function and receptors: PD-L2/B7-DC is an inhibitory regulator of human T cell activation". Eur. J. Immunol. 36 (5): 1104–13. doi:10.1002/eji.200535344. PMC 2975063. PMID 16598819.
Abelson AK, Johansson CM, Kozyrev SV, et al. (2007). "No evidence of association between genetic variants of the PDCD1 ligands and SLE". Genes Immun. 8 (1): 69–74. doi:10.1038/sj.gene.6364360. PMID 17136123.
Mataki N, Kikuchi K, Kawai T, et al. (2007). "Expression of PD-1, PD-L1, and PD-L2 in the liver in autoimmune liver diseases". Am. J. Gastroenterol. 102 (2): 302–12. doi:10.1111/j.1572-0241.2006.00948.x. PMID 17311651.
Wang SC, Lin CH, Ou TT, et al. (2007). "Ligands for programmed cell death 1 gene in patients with systemic lupus erythematosus". J. Rheumatol. 34 (4): 721–5. doi:10.1093/rheumatology/34.8.721. PMID 17343323.

پیوند به بیرون ویرایش

PDCD1LG2 protein, human در سرعنوان‌های موضوعی پزشکی (MeSH) در کتابخانهٔ ملی پزشکی ایالات متحدهٔ آمریکا

این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی مولکولی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[refGRCm38Ensembl-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ GRCm38: Ensembl release 89: ENSMUSG00000016498 - Ensembl, May 2017

[2] "Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.

[3] "Mouse PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.

[pmid11224527-4] Latchman Y, Wood CR, Chernova T, Chaudhary D, Borde M, Chernova I, Iwai Y, Long AJ, Brown JA, Nunes R, Greenfield EA, Bourque K, Boussiotis VA, Carter LL, Carreno BM, Malenkovich N, Nishimura H, Okazaki T, Honjo T, Sharpe AH, Freeman GJ (Mar 2001). "PD-L2 is a second ligand for PD-1 and inhibits T cell activation". Nat Immunol. 2 (3): 261–8. doi:10.1038/85330. PMID 11224527.

[entrez-5] "Entrez Gene: PDCD1LG2 programmed cell death 1 ligand 2".

[۴]

[۵]

[۱]

[۲]

[۳]