زنده‌خواری

زنده‌خواری یا در زبان مردمی خامگیاه‌خواری، پایه‌ای‌ترین اساس خوراک و درست‌ترین رژیم خوراکی انسان است که در آن تنها از خوراکی‌های زنده و طبیعی مانند: میوه‌ها، سبزیجات، غلات، مغزیجات (گردو، بادام و …) اصطلاحاً (خام) و تازه استفاده می‌شوند و خوراکی‌های پخته شده، فرآوری شده و ترشیجات تخمیر یافته ممنوع می‌باشند. یادآوری می‌شود که خوراک زنده آن خوراکی است که در محیط زیست و به شکل طبیعی نمو کرده‌است و اندک زمانی از برداشت آن گذشته باشد. (دمای بیش از ۴۷ درجه سانتیگراد مواد خوراکی موجود در مواد خوراکی طبیعی را از بین خواهد برد)

زنده‌خواری یا به اصطلاح مردمی خام‌گیاه‌خواری

دلیل

فلسفه این رژیم غذایی آن است که مواد غذایی طبیعی کامل هستند و فقط می‌توان از نظر فیزیکی آنها را به اشکال گوناگون مانند: انواع سالادها، معجونها، شیرینی‌ها و غیره با هم ترکیب نمود و به هیچ عنوان نباید از نظر شیمیایی تغییری در آنها ایجاد گردد؛ زیرا این تغییرات شیمیایی که بر اساس تاریخ اختراع آتش و پیدایش پخت و پز در مواد خوراکی طبیعی به وسیله انسان به وجود آمده‌است ، توسط سلول‌های هوشمند بدن به عنوان سوخت سلولی پذیرفته نخواهند شد و در اثر استفاده از مواد پخته شده بیماری‌های گوناگون پدیدار می‌گردند.

گُسَست از گیاه‌خواری

• گیاه‌خواری فلسفه‌ای است که رابطه مستقیمی با اندیشه هندوئیسم و حفاظت از حیوانات دارد؛ در صورتیکه زنده‌خواری اصل و اساس تغذیه انسان است و رابطه مستقیمی با سلامتی، کیفیت زندگی و طول عمر آن دارد.
• مهم‌ترین تشابُه گیاهخواران و زنده خواران در استفاده نکردن از گوشت حیوانات می‌باشد.
• مهم‌ترین تفاوت زنده خواران از گیاهخواران نیز در استفاده نکردن از آتش برای تهیه غذا می‌باشد.
• زنده‌خواران این دو دسته غذاها را بر اساس فلسفه ای که دارند مصرف نمی‌کنند : ۱_ پُختنی‌ها ( هر چیزی که پُخته و کُشته شود) ۲_حیوانی‌ها (گوشت ، شیر و لبنیات و تخم موجودات تخم‌گذار و هر آنچه به حیوانات مربوط است)

جستارهای وابسته

• آرشاویر در آوانسیان

منابع

• در آوانسیان، آرشاویر (۱۳۵۵). زنده خواری فلسفه تغذیه و تندرستی.