آبراهام رابینسون

ریاضی‌دان آمریکایی

آبراهام رابینسون (به انگلیسی: Abraham Robinson) (در اصل:Abraham Robinsohn) (زاده۶ اکتبر ۱۹۱۸ در واوب ژیخ -درگذشته ۱۱ آوریل ۱۹۷۴ در کنتیکت) منطقدان و ریاضیدان آمریکایی بود. او بیش از همه به خاطر نظریه آنالیز نااستاندارد و حساب بینهایت‌هایش نامدار است.

آبراهام رابینسون
زادهٔ۶ اکتبر ۱۹۱۸
واوب ژیخ, امپراتوری آلمان
درگذشت۱۱ آوریل ۱۹۷۴ (۵۵ سال)
نیوهیون، کانتیکت, کنتیکت
محل تحصیلدانشگاه عبری اورشلیم, دانشگاه لندن
شناخته‌شده برایآنالیز نااستاندارد
پیشینه علمی
شاخه(ها)ریاضیات
محل کاردانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس, دانشگاه ییل
استاد راهنماپل دینس
دانشجویان دکتریآزریل لوی
آ. لایت استون
پیتر وینکلر
کارول وود
تأثیر گرفته ازگوتفرید لایبنیتس, آبراهام فرنکل

زندگی ویرایش

پدر آبراهام پیش از به دنیا آمدنش درگذشت و خانواده که یهودیانی با گرایشهای صهیونیستی بودند در سال ۱۹۳۳ با روی کار آمدن نازیها آلمان را به مقصد فلسطین ترک کرد و رابینسون در سال ۱۹۳۵ تحصیلات ریاضی را در اورشلیم در نزد آبراهام فرنکل آغاز کرد. او دانشجوی خوبی بود و پس از دانش آموختگی، توانست بورس تحصیلی برای ادامه تحصیلاتش در سوربن به دست آورد. در سال ۱۹۴۰ در بحبوحه اشغال پاریس به دست آلمان، او توانست با یکی از آخرین قایقهای باقی‌مانده به انگلستان بگریزد و در آنجا به نیروی هوایی فرانسه آزاد پیوست و چون ریاضی میدانست در بخش پژوهشی نیروی هوایی شاهنشاهی به کار گرفته شد. در اینجا، او در کنار پژوهشهای آئرودینامیک، به منطق ریاضی دلبسته شد و پس از گرفتن مدرک فوق لیسانس، به تحصیل منطق در دانشگاه اورشلیم و سپس دانشگاه لندن پرداخت و در سال ۱۹۴۹ درجه دکترا را بدست آورد. او در این زمان، کارهای مهمی در نظریه مدلها انجام داد.

در سال ۱۹۵۱ به عنوان پروفسور ریاضیات کاربردی در دانشگاه تورنتو مشغول کار شد و در سال ۱۹۵۷ به عنوان جانشین فرنکل در دانشگاه اورشلیم آغاز به کار کرد. در سال ۱۹۶۲ به درجه استادی ریاضیات و فلسفه در دانشگاه کالیفرنیا در لوس آنجلس و در سال ۱۹۶۷ تا پایان زندگی به استادی در دانشگاه ییل رسید. در سال ۱۹۷۳ به سرطان پانکراس مبتلا شد و چند ماه پس از آن در پی عمل جراحی درگذشت.

کارنامه ویرایش

رابینسون بیش از همه برای نظریه آنالیز نااستاندارد نامبردار است. رابینسون این نظریه را در سال ۱۹۶۱ منتشر کرد و بدینوسیله ایده بینهایت کوچک‌ها را که از زمان لایبنیتس در سده هفدهم محل بحث و جدل بود بر پایه محکمی استوار کرد. رابینسون به خاطر دستاوردهایش در سال ۱۹۷۳ مدال براوئر را دریافت کرد. وی همچنین در سال ۱۹۷۰ به عنوان سخنران مدعو در کنگره جهانی ریاضیدانان در نیس به سخنرانی دربارهٔ نظریه مدلها پرداخت.

منابع ویرایش