آذرنوش مهدویان
آذرنوش مهدویان، (متولد ۲۳ مهر ۱۳۲۶ تبریز، (اصفهانی الاصل – ۲۸ مرداد ۱۳۵۸)، یکی از ۱۱ نفری بود که در ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ به اتهام «فساد فی الارض و محاربه با خدا و رسول خدا» در زندان دیزل آباد کرمانشاه اعدام شدند.[۱] وی در میان این ۱۱ نفر تنها کسی بود که بیشتر به حزب توده ایران گرایش داشت. شغل مهدویان در یک منبع دبیر دبیرستان[۱] و استاد دانشگاه و در منبعی دیگر کارمند بهزیستی[۲] ذکر شدهاست.
آذرنوش مهدویان | |
|---|---|
| زادهٔ | ۲۳ مهر ۱۳۲۶ |
| درگذشت | ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ |
| آرامگاه | بهشت زهرا، تهران |
| پیشه(ها) | کارمند بهزیستی و مدرس دانشگاه |
| سالهای فعالیت | ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۸ |
| سازمان | حزب توده ایران |
| مکتب | مارکسیسم، مارکسیسم-لنینیسم |
| آثار برجسته | به راه انداختن نخستین اعتصاب معلمان ایران در انقلاب بهمن ۵۷ |
| دوره | انقلاب بهمن ۱۳۵۷ |
| همسر | مهوش حدیدی |
| فرزندان | آرش مهدویان، نیما مهدویان |
| والدین | عبدالقدوس مهدویان، زهرا مهدویان |
اعدام
ویرایشآذرنوش مهدویان در روز ۲۷ مرداد ۱۳۵۸ دستگیر و همان شب در ساعت ۲:۴۰ به همراه هرمز گرجی بیانی و ۹ معلم دیگر در زندان دیزل آباد کرمانشاه بدون محاکمه اعدام شد.[۱][۲] اعلام شده بود که او به همراه گرجی بیانی در پاوه و در جریان مبارزهٔ مسلحانه دستگیر شدهاست؛ اما این مسئله هرگز اثبات نشد.[۱] روزنامه کار در خبر واقعه نوشته بود که از ۱۱ نفر اعدامی، پیش از اعدام نزدیک به ۳ لیتر خون گرفته شده و برای پاسدارها به پاوه فرستاده شدهاست.[۳] حاکم شرع کرمانشاه، علی رازیزاده گفته بود که مدرک «اقدامات» آذرنوش مهدویان و عضویت او در حزب توده اعتراف و اقرار صریح او بودهاست. به گفته وی، مهدویان «در لحظات قبل از اعدام شعار حزب توده را میداد».[۲]