آزار مسلمانان در جریان فروپاشی عثمانی
آزار مسلمانان عثمانی در سده‌های ۱۸ و ۱۹ میلادی شامل کشتار و آزار مسلمانان بالکان (آلبانیایی‌ها، بوسنیایی‌ها، صرب‌ها، مسلمانان یونانی، پوماک‌ها، چرکس‌ها و دیگران) به ویژه توسط روس‌ها و غیرمسلمانان واقع در بالکان و بیشتر به هنگام و پس از جنگ جهانی اول و در میانه فروپاشی عثمانی بود.[۱][۲]
در سده نوزدهم میلادی در بالکان همزمان با افول قدرت عثمانی، ملی‌گرایی اوج گرفت که بنیانگذاری یونان، صربستان، بلغارستان و رومانی مستقل در پی آن بود. در همان زمان امپراتوری روسیه مناطقی از قفقاز و دریای سیاه را به تصرف خود درآورده بود. این رخدادها باعث آواره شدن مسلمانان بسیاری از این مناطق شد. آزار مسلمانان در طول جنگ جهانی اول نیز با هجوم نیروهای روس در شرق و در زمان جنگ استقلال ترکیه در غرب، شرق و جنوب آناتولی توسط یونانی‌ها و ارمنی‌ها ادامه یافت. در پی جنگ یونان و ترکیه با رخداد یک جابه‌جایی جمعیت میان این دو کشور، بیشتر مسلمانان یونانی این کشور را ترک کردند. در این دوران مهاجران مسلمان از اقصی نقاط کشور در ترکیه ساکن شدند.
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ McCarthy, Justin Death and Exile: The Ethnic Cleansing of Ottoman Muslims, 1821–1922, Darwin Press Incorporated, 1996, شابک ۰−۸۷۸۵۰−۰۹۴−۴, Chapter one, The land to be lost, p. 1
- ↑ Adam Jones. (2010).Genocide: A Comprehensive Introductionpage 65 & 152. "Incorporating a global-comparative perspective on the genocide of the last half-millenium has enabled important advances in the understanding of events central to the genocide studies field – such as the process of Ottoman imperial dissolution, reciprocal genocidal killing(during the "Unweaving" in the Balkans)...The human toll of this "Great Unweaving," from Greece's independence war in the early nineteenth century to the final Balkan wars of 1912–1913, was enormous. Hundreds of thousands of Ottoman Muslims were massacred in the secessionist drive.."