ابروتیدین
ابروتیدین (انگلیسی: Ebrotidine) یک آنتاگونیست گیرنده H2 است که از آسیب مخاطی معده در برابر اتانول, آسپیرین و استرس جلوگیری میکند. ویژگیهای ضدترشحی ابروتیدین مشابه رانیتیدین و حدود ده برابر سایمیتیدین است. این دارو با مهار آنزیم اوره آز و نیز مهار فعالیتهای موکولیتیک و پروتئولیتیک هلیکوباکتر پیلوری, علیه این باکتری عمل میکند. این دارو اثر برخی آنتی بیوتیکها را تقویت میکند. روشن شده است که اثر ابروتیدین در درمان زخمهای معده و دوازدهه و نیز ازوفاژیت ناشی از برگشت اسید معده به مری، مشابه رانیتیدین است، ولی در افراد سیگاری اثر آن در بهبود زخم بسیار بهتر است.
دادههای بالینی | |
---|---|
روش مصرف دارو | Oral |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
کماسپایدر | |
UNII | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C14H17BrN6O2S۳ |
جرم مولی | 477.42 g/mol g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
| |
(این چیست؟) (صحتسنجی) |
منابع
ویرایش- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Ebrotidine». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱ نوامبر ۲۰۱۴.