ارزیابی پرستاری
ارزیابی پرستاری (به انگلیسی: Nursing assessment) جمع‌آوری اطلاعات در مورد وضعیت فیزیولوژیکی، روان شناختی، معنوی، اقتصادی و سبک زندگی فرهنگی _اجتماعی یک بیمار است. ارزیابی، مرحله اول و از فرایند پرستاری محسوب می‌شود که در آن پرستار از نیازهای هر بیمار یک ارزیابی کامل و جامع دارد. هدف از این مرحله، شناسایی مشکلات واقعی یا بالقوه بیمار و برنامه‌ریزی جهت درمان سریعتر آن‌ها می‌باشد.
برای مثال، یک پرستار در ارزیابی خودش از بیمار بستری در بیمارستان، نه تنها علل فیزیکی و تظاهرات درد، بلکه از مشکلات روانی، سابقهٔ فامیلی و شیوهٔ زندگی و اینکه آیا می‌تواند کارهای شخصی‌اش را انجام دهد یا نه، نیز می‌پرسد.[۱]
 | |
| پیشه | |
|---|---|
| نام‌ها | ارزیابی پرستاری |
زمینه‌های فعالیت | پرستاری |
| توصیف | |
| مهارت‌ها | ارزیابی |
مراحل ارزیابی
ویرایشپرستاران در چهار مرحله بیماران را ارزیابی می‌کنند:
- ارزیابی نخستین: که به وسیلهٔ گزارش‌های پیش از رسیدن بیمار به بیمارستان و معاینات اولیه وی به‌دست می‌آید.
- ارزیابی مرحلهٔ دوم: بر اساس آن تصمیم می‌گیرند که آیا بیماران جهت پیگیری روند درمان باید به اتاق عمل، بخش مراقبت‌های ویژه یا به مرکز درمانی دیگر انتقال یابند یا خیر؟
- ارزیابی مرحله سوم: پس از بستری شدن بیمار در بیمارستان و به صورت روزانه بایستی صورت گیرد.[۲]
- ارزیابی مرحله آخر: این ارزیابی مرحله آخر فرایند پرستاری را تشکیل می‌دهد که هدف آن بررسی اثر بخشی مراقبت‌های پرستاری و اصلاح آن‌ها می‌باشد.[۱]
انواع اطلاعات
ویرایشمنابع اطلاعاتی
ویرایش- خود بیمار (اولین و بهترین منبع)
- خانواده
- تاریخچهٔ پزشکی و معاینات فیزیکی
- گزارش‌های آزمایشگاهی
- سایر مطالعات تشخیصی[۳]
مصاحبه با مددجو
ویرایشپیش از آغازِ ارزیابی، پرستار باید یک ارتباط حرفه‌ای و درمانیِ مبتنی بر اعتماد و بدونِ پیش‌داوری را با مددجو ایجاد کند. همچین ارتباط باعث می‌شود که فرد در هنگام افشای اطلاعات شخصی تا حد امکان راحت باشد. یک روش رایج برای آغازِ ارتباطِ درمانی توسط پرستار این است که پرستار خودش را معرفی کند. در مصاحبه از مددجو پرسیده می‌شود که چگونه می‌خواهد مخاطب قرار گیرد و همچنین ماهیت کلی موضوعاتِ مصاحبه به او گفته خواهند شد.[۴]
روش‌های ارتباطِ درمانیِ ارزیابیِ پرستاران، مولفه‌هایی همچون سن، حریم خصوصی، حواس‌پرتی، مکان، زمان، نشانه‌های ناکلامی، زبان و موانع ارتباطیِ مرتبط با سن مانند نقص‌های حسی را در نظر می‌گیرد. ارتباطِ درمانی با به‌کارگیریِ اصطلاحاتِ رایج به جای اصطلاحاتِ پزشکی تسهیل می‌شود.[۴]
در بخش اول مصاحبه شخصی، پرستار نیازهای بیمار را تجزیه و تحلیل می‌کند.[۵] در بسیاری از موارد، مددجو به جای ارزیابیِ پرستاریِ جامع از کل دستگاه‌های بدن، به یک ارزیابی متمرکز نیاز دارد. در ارزیابی متمرکز، شکایت عُمده ارزیابی می‌شود. پرستار ممکن است از واژگان اختصاری مانند OLDCART برای انجام ارزیابی استفاده کند که هر حرفش بیان‌گرِ موارد زیر است:
- OLDCART
- O (Onset یعنی آغاز): آغازِ نگرانی یا شکایت از ناراحتی
- L (Location یعنی محل): محل درد یا سایر علائم مربوط به ناحیهٔ درگیرِ بدن
- D (Duration یعنی دوره/بازه/مدت): بازه نگرانی یا شکایت از سلامت
- C (Characteristics یعنی خصیصه‌ها/شاخصه‌ها): (شاخصه‌ها
- A (Aggravating یعنی تشدیدکننده): عوامل تشدیدکننده
- R (Relieving یعنی تسکین‌دهنده): عوامل تسکین‌دهنده
- T (Treatments یعنی درمان‌ها): درمان‌های گذشته و جاری[۶]
سوابق بیمار و مصاحبه
ویرایش
تاریخچه بیمار و مصاحبه، به عنوان موضوعی ذهنی (Subjective) در نظر گرفته می‌شود اما زمانی که با اندازه‌گیری‌های عینی ترکیب شود، از اهمیت بالایی برخوردار خواهد شد. راهبردهای مصاحبه با کیفیتِ بالا شامل استفاده از پرسش‌های باز است. پرسش‌های باز سؤالاتی هستند که نمی‌توان یک پاسخِ سادهٔ «بله» یا «نه» به آن‌ها داد. اگر فرد قادر به پاسخگویی نباشد، به خانواده یا مراقبینش این فرصت داده می‌شود تا به پرسش‌ها پاسخ دهند.[۷]
ارزیابی معمولیِ پرستاری در محیط بالینی، مجموعه‌ای از داده‌ها پیرامونِ موارد زیر خواهد بود:
- شکایت و ماهیت علائم
- شروع علائم
- شدت علائم
- طبقه‌بندی علائم به حاد یا مزمن
- سابقه سلامت[۸]
- سابقه خانوادگی
- سابقه اجتماعی
- مدیریت فعلی پزشکی و/یا پرستاری
- درک از برنامه‌های پزشکی و پرستاری
- درک از بیماری[۹]
افزون بر این، ارزیابی پرستاری شاید نیازمند بررسی نتایج مقادیر آزمایشگاهی مانند آزمایش خون و آزمایش ادرار هم بشود. سوابق پزشکیِ مُراجِع (مددجو) به تعیین معیارهای پایهٔ مربوط به سلامتی‌اش کمک می‌کند.
در برخی موارد، اگر اولویت‌بندی (تریاژ) بنمایاند که اقدام فوری برای حفظ راه هوایی، تنفس و گردش خون ضروری است، این ارزیابی پرستاری «معمولی» محسوب نمی‌شود. سابقه بیمار از طریق مصاحبه شخصی با مددجو و/یا خانواده‌اش مددجو ثبت می‌شود. اگر نیاز فوری به ارزیابی متمرکز وجود داشته باشد، ابتدا به بدیهی‌ترین یا مشکل‌سازترین شکایت رسیدگی می‌شود. این امر به ویژه در مورد دردِ شدید مهم است.
معاینهٔ بالینی
ویرایش
ارزیابیِ پرستاری شامل معاینه فیزیکی است که در آن هم علائمِ عینی (مانند خون‌ریزی و فشارخون و ضربان قلب) و هم علائم ذهنی (مانند درد و تهوع و سرگیجه) سنجیده می‌شوند.
فنون مورد استفاده ممکن است شامل وارَسی، لمس، سمع و ضربه‌زدن به اضافهٔ اندازه‌گیری «علائم حیاتی» دما، فشار خون، نبض و تعداد تنفس و بررسی بیشتر دستگاه‌های بدن مانند دستگاه قلبی‌عروقی یا اسکلتی‌عضلانی باشند.[۱۰]
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "The Nursing Process" (به انگلیسی). Archived from the original on 12 May 2013. Retrieved 2024-06-19.
- ↑ "ارزیابی اصلی و اساسی بیماران ومدیریت آن توسط پرستاران" (PDF) (به انگلیسی). ایرما ریحانی کارشناس پرستاری. Archived from the original (PDF) on 2016-10-20. Retrieved 2024-06-19.
- ↑ مترجمان، صفوی بیات. زهرا. و همکاران. اصول پرستاری تیلور (مفاهیم پرستاری بخش 1). انتشارات بشری و حکیم هیرجی. شابک 9789643991166. چاپ دوم 1389
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Henry 2016, p. 127.
- ↑ "The Nursing Process". American Nurses Association. 2016. Archived from the original on 2022-04-19. Retrieved 2016-09-05.
- ↑ D'Amico 2016, p. 120–21.
- ↑ Ackley 2011, p. 4.
- ↑ D'Amico 2016, p. 117.
- ↑ "Physical Assessment of the Well Woman". University of Manitoba. Archived from the original on 2006-07-17. Retrieved 2006-10-31.
- ↑ "Components of a physical assessment". Sweethaven Publishing. Archived from the original on 2006-06-20. Retrieved 2006-10-31.
- Ackley, Betty (2010). Nursing diagnosis handbook: an evidence-based guide to planning care. Maryland Heights, Mo: Mosby. شابک ۹۷۸۰۳۲۳۰۷۱۵۰۵.
- Amico, Donita (2016). Health & physical assessment in nursing. Boston: Pearson. شابک ۹۷۸−۰−۱۳−۳۸۷۶۴۰−۶.
- Bates, Barbara (1995). A pocket guide to physical examination and history taking. Philadelphia: Lippincott. شابک ۹۷۸۰۳۹۷۵۵۰۵۷۹.
- Habich, Michele, and MariJo Letizia. 2015. "Pediatric Pain Assessment In the Emergency Department: A Nursing Evidence-Based Practice Protocol." Pediatric Nursing 41, no. 4: 198–202.
- Henry, Norma Jean, Mendy McMichael, Janean Johnson, Agnes DiStasi, Brenda S. Ball, Honey C. Holman, Mary Jane Janowski, Marsha S. Barlow, Peggy Leehy and Terri Lemon (2016). Fundamentals for Nursing, Review Module Edition 9.0. Assessment Technologies Institute. شابک ۹۷۸−۱−۵۶۵۳۳−۵۶۷−۷.
- Kozier, Barbara (2012). Kozier & Erb's fundamentals of nursing: concepts, process, and practice. Boston: Pearson. شابک ۹۷۸−۰−۱۳−۸۰۲۴۶۱−۱.
- Longe, Jacqueline (2006). The Gale encyclopedia of nursing & allied health. Detroit: Thomson Gale. شابک ۱−۴۱۴۴−۰۳۷۷−۱.
- Potter, Patricia (2013). Fundamentals of nursing. St. Louis, Mo: Mosby Elsevier. شابک ۹۷۸۰۳۲۳۰۷۹۳۳۴. * Smith, Sandra (2008). Clinical nursing skills: basic to advanced skills. Upper Saddle River, N.J: Pearson Prentice Hall. شابک ۹۷۸−۰−۱۳−۲۲۴۳۵۵−۱.
- Smith, Sandra (2002). Photo guide of nursing skills. Upper Saddle River, N.J: Prentice Hall. شابک ۹۷۸−۰−۸۳۸۵−۸۱۷۴−۲.
- Taylor, Carol (2015). Fundamentals of nursing: the art and science of person-centered nursing care. Philadelphia: Wolters Kluwer Health. شابک ۹۷۸−۱−۴۵۱۱−۸۵۶۱−۴
- Townsend, Mary (2015). Psychiatric nursing: assessment, care plans, and medications. Philadelphia: F.A. Davis Company. شابک ۹۷۸−۰−۸۰۳۶−۴۲۳۷−۹.
- Weber, Janet (2014). Nurses' handbook of health assessment. Philadelphia: Wolters Kluwer/Lippincott Williams & Wilkins Health. شابک ۹۷۸۱۴۵۱۱۴۲۸۲۲.
پیوند به بیرون
ویرایش | این یک مقالهٔ خرد پرستاری است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |