ارنست اودت (به آلمانی: Ernst Udet‎) (۲۶ آوریل ۱۸۹۶- ۱۷ نوامبر ۱۹۴۱) نظامی بلندپایه و خلبان تک‌خال آلمانی دوره امپراتوری آلمان و رایش سوم بود.

ارنست اودت
زاده۲۶ آوریل ۱۸۹۶
فرانکفورت، امپراتوری آلمان
درگذشته۱۷ نوامبر ۱۹۴۱ (۴۵ سال)
برلین، آلمان
مدفن
وفاداری امپراتوری آلمان (تا ۱۹۱۸)
 جمهوری وایمار (تا ۱۹۳۳)
آلمان نازی رایش سوم
شاخه نظامینیروی هوایی
سال‌های خدمت۱۹۱۹-۱۹۱۴
۱۹۴۱–۱۹۳۴
درجهارتشبد
جنگ‌ها و عملیات‌هاجنگ جهانی اول
نشان‌هاپور لو مریت
صلیب شوالیه صلیب آهنین

سال‌های اولیه ویرایش

ارنست اودت روز ۲۶ آوریل سال ۱۸۹۶ در فرانکفورت زاده شد. دوران تحصیل خود را در مونشن گذراند. با آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ به عنوان داوطلب شروع به خدمت در نیروی زمینی امپراتوری آلمان کرد. در لشکر بیست و ششم پیاده‌نظام در جبهه غربی، پیام‌رسان موتوری بود. چند ماه بعد از نیروی زمینی مرخص و داوطلب آموزش خلبانی شد اما به جهت سن کم رد شد. اودت از این خواسته دست نکشید و به مونشن بازگشت و با هزینه پدرش، دوره خصوصی خلبانی را گذراند. روز ۱۵ ژوئن سال ۱۹۱۵ مجددا وارد خدمت نظامی شد و به عنوان سرباز وظیفه در یگان ۹ پروازی ذخیره قرار گرفت. مدت کوتاهی بعد دوباره به جبهه غربی رفت[۱] و به یگان دیده‌بان هوایی ۲۰۶ توپخانه در ناحیه ووژ پیوست. سال ۱۹۱۵ به درجه سرجوخه ترفیع گرفت و به جهت نشان دادن شجاعت در رزمگاه نشان درجه ۲ صلیب آهنین دریافت کرد. همان سال دوباره ترفیع گرفت و گروهبان شد. اواخر سال به یگان ۶۸ پروازی میدانی در فلاندر منتقل گردید و خلبان جنگنده شد. در نخستین پرواز رزمی «از ترس خشکش زد» و نزدیک سرنگون شود. به هر حال بر ترس خود فائق آمد و روز ۱۸ مارس سال ۱۹۱۶ نخستین پیروزی هوایی خود را با ساقط کردن یک هواگرد فارمن فرانسوی کسب نمود. البته کسب پیروزی بعدی تا ماه اکتبر به طول انجامید. ماه ژانویه سال ۱۹۱۷ به درجه ستوان دوم ذخیره ترفیع گرفت. روز ۲۴ آوریل سال ۱۹۱۷ شمار پیروزی‌های هوایی اودت به پنچ مورد رسید تا به یک خلبان تک‌خال بدل شود.[۲]

اودت روز ۵ اوت سال ۱‍۹۱۷ به فرماندهی اسکادران شکاری منصوب شد. پس از آن که بیستمین پیروزی هوایی خود را روز ۱۸ فوریه سال ۱۹۱۸ به دست آورد، تک‌خال نام‌دار سروان مانفرد فون ریشتوفن فرماندهی اسکادران ۱۱ از جناح ۱ شکاری را به او پیشنهاد کرد. با پذیرش پیشنهاد «بارون سرخ»، اودت تا پایان جنگ فرمانده اسکادران ۱۱ او بود. این دو رابطه دوستی نزدیک با یکدیگر داشتند. به هر صورت ریشتوفن روز ۲۱ آوریل در آوردگاه کشته شد. در پی مرگ فرمانده بعدی، در نهایت سروان هرمان گورینگ به فرماندهی جناح ۱ شکاری منصوب گشت. اودت با گورینگ نیز رابطه دوستی خوبی برقرار کرد. اودت هنگام امضای پیمان آتش‌بش ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸، به عنوان بهترین خلبان تک‌خال زنده آلمانی، مجموعا ۶۲ پیروزی هوایی در کارنامه داشت و دارنده نشان عالی پور لو مریت بود.[۲]

دوره بین‌دوجنگ ویرایش

پس از جنگ و انحلال نیروی هوایی آلمان بر مبنای محدودیت‌های پیمان ورسای، اودت وادار به خروج از نیروهای مسلح شد. ابتدا به عنوان مکانیک خودرو در موشن کار می‌کرد و همزمان پروازهای نمایشی داشت؛ تا این که در یک حادثه هواپیمای او از بین رفت و جایگزینی برای آن موجود نبود. اودت شروع به کار برای شرکت هواپیماسازی رومپلر کرد و پروازهایی بین وین و مونشن انجام می‌داد. این بار کمیسیون نظارت متفقین هواپیمای او را به بهانه نقض پیمان ورسای، توقیف نمود. زان پس اودت وارد خط تولید هواپیماهای نمایشی شد.[۲]

پانویس ویرایش

منابع ویرایش