استفان هسل
استفان هسل (به آلمانی: Stéphane Hessel) (۲۰ اکتبر ۱۹۱۷ – ۲۸ فوریه ۲۰۱۳) رئیس دفتر جانشین دبیرکل سازمان ملل و دبیر کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد و یکی از اعضای هیئت تدوین کننده منشور جهانی حقوق بشر بود.
استفان هسلStéphane Hessel | |
|---|---|
.JPG) استفان هسل، در ۲۰۱۲ | |
| نام هنگام تولد | استفان فردریک هسلStefan Friedrich Kaspar Hessel[۱] |
| زادهٔ | ۲۰ اکتبر ۱۹۱۷ |
| درگذشت | ۲۶ فوریهٔ ۲۰۱۳ (۹۵ سال) پاریس، فرانسه |
| شهروندی | فرانسوی |
| پیشه(ها) | دیپلمات، سفیر |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۴۶–۲۰۱۳ |
| شناخته‌شده برای | فعال حقوق بشر عضو مقاومت فرانسه بازمانده اردوگاه مرگ بوخن‌والد |
| آثار برجسته | برآشوبید!Time for Outrage! (Indignez-vous!) |
| همسر(ها) | Vitia Guetzevich (1939-1986; 3 children)[۲] Christiane Hessel-Chabry (1987-) |
| والدین | Helen Grund Hessel Franz Hessel |
| جوایز | لژیون دونور نشان مریت North-South Prize UNESCO/Bibao Prize |
زندگی
ویرایشهسل در سال ۱۹۱۷ در برلین متولد شد و در سن هفت سالگی به همراه خانواده به پاریس مهاجرت کرد. وی پس از جنگ جهانی دوم با امتناع از پیوستن به دولت ویشی مارشال فیلیپ پتن، به لندن گریخت و در سال ۱۹۴۱ به گروه اعضای مقاومت ژنرال شارل دوگل پیوست.[۳][۴] او به فرانسه بازگشت تا شبکه‌های ارتباطی مقاومت را پیش از تهاجم متفقین به فرانسه در سال ۱۹۴۴ سازماندهی کند.[۳] اما در سال ۱۹۴۴ توسط گشتاپو دستگیر و به اردوگاه بوخن والد و دورا فرستاده شد و در آنجا به شیوه واتربوردینگ شکنجه شد.[۴]
هسل تلاش ناموفقی برای فرار از دست دورا کرد. او بعد در حین انتقال به اردوگاه کار اجباری برگن-بلزن،[۳] فرار کرد و به هانوفر رفت و در آنجا با نیروهای پیشرو ارتش ایالات متحده ملاقات کرد.
از آخرین فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی وی می‌توان به تلاش برای پیروزی فرانسوا اولاند در انتخابات سال ۲۰۱۲ اشاره کرد.[۵]
برآشوبید
ویرایشاستفان هسل یکی از مدافعان حقوق بشر و یکی از شخصیت‌های سرشناس فرانسه بود. وی در ۹۳ سالگی در سال ۲۰۱۰ جستاری نوشت که به صورت کتابچه‌ای تحت عنوان "برآشوبید!" منتشر شد. تنها در فرانسه یک میلیون نسخه از این کتاب سی و چهار صفحه‌ای فروخته شد و در سی و پنج کشور جهان بیش از پنج میلیون نسخه فروخت.
هسل در این کتاب جوانان را به آشفتن و ایستادگی در برابر جنگ طلبی و خشونت و فقر و بی عدالتی فرا می‌خواند و آنان را به دفاع از حقوق اقلیت‌ها و پناه‌جویان کشورهای اروپایی تشویق می‌کند.[۵]
سمت‌ها
ویرایش- رئیس دفتر جانشین دبیرکل سازمان ملل
- دبیر کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل
- عضو هیئت تدوین کننده منشور جهانی حقوق بشر
منابع
ویرایش- ↑ Zum Tod von Stéphane Hessel - Glück im Widerstand, Der Tagesspiegel, 27 February 2013. Retrieved 21 September 2018 (im German)
- ↑ "Stéphane Hessel". The Daily Telegraph. London. 27 February 2013.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Glass، Charles (۲۰۱۱-۰۲-۱۶). «Time for Outrage!» (به انگلیسی). شاپا 0027-8378. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۰-۰۴.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Sciolino، Elaine (۲۰۱۱-۰۳-۰۹). «A Resistance Hero Fires Up the French» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۰-۰۴.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ خسرو ناقد (۱۰ اسفند ۱۳۹۱). «مرگ استفان هسل، کهنسال‌ترین مدافع حقوق بشر». بی‌بی‌سی. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۰-۰۴.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Stéphane Hessel». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۳.
پیوند به بیرون
ویرایش
 | این یک مقالهٔ خرد افراد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |