انسفالیت سنت لوئیس
انسفالیت سنت لوئیس (انگلیسی: Saint Louis encephalitis) یک بیماری ویروسی است که در اثر نیش پشه کولکس (به‌ویژه کولکس پیپینس)[۳] ایجاد می‌شود. ویروس انسفالیت سنت لوئیس با ویروس ایجادکنندهٔ التهاب مغز ژاپنی مرتبط است و زیرشاخه‌ای از خانواده فلاوی‌ویریده است. این بیماری عمدتاً در ایالات متحده آمریکا از جمله هاوایی دیده می‌شود.[۴] گاه‌به‌گاه مواردی نیز در کانادا، مکزیک و دریای کارائیب، از جمله آنتیل بزرگ، ترینیداد و توباگو و جامائیکا گزارش شده است.[۴]
| Saint Louis encephalitis virus | |
|---|---|
_virus_EM_PHIL_1871_lores.JPG)
| |
| عکاسی ریزنگاری الکترونی از ویروس انسفالیت سنت لوئیس که از غدد بزاقی پشه گرفته شده است. | |
طبقه‌بندی ویروس‌ها 
| |
| تیره: | Flaviviridae |
| سرده: | Flavivirus |
| گونه: | Saint Louis encephalitis virus |
| مترادف | |
| انسفالیت سنت لوئیس | |
|---|---|
| تخصص | بیماری عفونی (تخصص پزشکی)  |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
تاکنون پنج مطالعه ژنتیکی تکاملی ویروس انسفالیت سنت لوئیس منتشر شده است که چهار مورد از آنها[۵][۶][۷][۸] روی درخت تبارزایی، تنوع ژنتیکی گونه‌ها و پویایی نوترکیبی ژنی با توالی‌یابی ژن پروتئین پوشش ویروس و بخش‌هایی از ژن‌های دیگر متمرکز شده‌اند. اخیراً یک مطالعه تکاملی بر اساس ۲۳ توالی چارچوب خوانش باز کامل جدید (ژنوم‌های تقریباً کامل) نشان داد که سویه‌های آمریکای شمالی به یک تبارشاخه تعلق دارند.[۹]
نام‌گذاری این ویروس به سال ۱۹۳۳ برمی گردد، هنگامی که طی پنج هفته در فصل پاییز، یک اپیدمی انفجاری در حومهٔ سنت لوئیس و برخی مناطق شهرستان سنت لوئیس، میزوری رخ داد.[۱۰][۱۱] بیش از ۱۰۰۰ از بیماری مورد به ادارات بهداشت محلی گزارش شد و از مؤسسه ملی سلامت ایالات متحده که تازه تأسیس شده بود، درخواست کمک تخصصی اپیدمیولوژیک و پژوهشی شد.[۱۲] این ویروس که تا آن هنگام ناشناخته بود و ناگهان باعث اپیدمی شده بود، توسط تیم مؤسسه ملی سلامت ابتدا در میمون‌ها و سپس در موش‌های سفید کشف و جداسازی شد.[۱۳]
در ایالات متحده آمریکا به‌طور متوسط سالانه ۱۲۸ مورد انسفالیت سنت لوئیس ثبت می‌شود. در مناطق معتدل ایالات متحده، مواردانسفالیت سنت لوئیس عمدتاً در اواخر تابستان یا اوایل پاییز رخ می‌دهد. در جنوب ایالات متحده که آب و هوای معتدل تری دارد، این بیماری ممکن است در تمام طول سال رخ دهد.
بیشتر عفونت‌های این ویروس منجر به یک بیماری خفیف از جمله تب و سردرد می‌شود. هنگامی که عفونت شدیدتر باشد، فرد ممکن است دچار سردرد، تب بالا، سفتی گردن، بهت، عدم موقعیت‌آگاهی، کما، لرزش، تشنج‌های گاه به گاه و فلج کامل اسپاستیک شود. میزان مرگ و میر بین ۳–۳۰٪ است. احتمال ابتلای افراد مسن به عفونت کشنده بیشتر است.
هیچ واکسن یا هیچ درمان مؤثر قطعی به‌طور خاص برای ویروس انسفالیت سنت لوئیس وجود ندارد، اگرچه یک مطالعه نشان داد که استفاده اولیه از «اینترفرون آلفا-۲بی» ممکن است شدت عوارض بیماری را کاهش دهد.[۱۴]
منابع
ویرایش- ↑ Siddell, Stuart (April 2017). "Change the names of 43 virus species to accord with ICVCN Code, Section 3-II, Rule 3.13 regarding the use of ligatures, diacritical marks, punctuation marks (excluding hyphens), subscripts, superscripts, oblique bars and non-Latin letters in taxon names" (ZIP). International Committee on Taxonomy of Viruses (ICTV) (به انگلیسی). Retrieved 29 April 2019.
- ↑ ICTV 5th Report Francki, R. I. B., Fauquet, C. M., Knudson, D. L. & Brown, F. (eds)(1991). Classification and nomenclature of viruses. Fifthreport of the International Committee on Taxonomy of Viruses. Archives of Virology Supplementum 2, p226 https://ictv.global/ictv/proposals/ICTV%205th%20Report.pdf
- ↑ "Saint Louis Encephalitis". Centers for Disease Control and Prevention. November 20, 2009. Retrieved July 14, 2017.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Mavian, Carla; Dulcey, Melissa; Munoz, Olga; Salemi, Marco; Vittor, Amy; Capua, Ilaria (25 December 2018). "Islands as Hotspots for Emerging Mosquito-Borne Viruses: A One-Health Perspective". Viruses. 11 (1): 11. doi:10.3390/v11010011. PMC 6356932. PMID 30585228.
- ↑ Kramer LD, Presser SB, Hardy JL, Jackson AO (1997). "Genotypic and phenotypic variation of selected Saint Louis encephalitis viral strains isolated in California". Am. J. Trop. Med. Hyg. 57 (2): 222–9. doi:10.4269/ajtmh.1997.57.222. PMID 9288820.
- ↑ Kramer LD, Chandler LJ (2001). "Phylogenetic analysis of the envelope gene of St. Louis encephalitis virus". Arch. Virol. 146 (12): 2341–55. doi:10.1007/s007050170007. PMID 11811684. S2CID 24755534.
- ↑ Twiddy SS, Holmes EC (2003). "The extent of homologous recombination in members of the genus Flavivirus". J. Gen. Virol. 84 (Pt 2): 429–40. doi:10.1099/vir.0.18660-0. PMID 12560576.
- ↑ May FJ, Li L, Zhang S, Guzman H, Beasley DW, Tesh RB, Higgs S, Raj P, Bueno R, Randle Y, Chandler L, Barrett AD (2008). "Genetic variation of St. Louis encephalitis virus". J. Gen. Virol. 89 (Pt 8): 1901–10. doi:10.1099/vir.0.2008/000190-0. PMC 2696384. PMID 18632961.
- ↑ Baillie GJ, Kolokotronis SO, Waltari E, Maffei JG, Kramer LD, Perkins SL (2008). "Phylogenetic and evolutionary analyses of St. Louis encephalitis virus genomes". Mol. Phylogenet. Evol. 47 (2): 717–28. Bibcode:2008MolPE..47..717B. doi:10.1016/j.ympev.2008.02.015. PMID 18374605.
- ↑ "Encephalitis in St. Louis". American Journal of Public Health and the Nation's Health. 23 (10): 1058–60. October 1933. doi:10.2105/ajph.23.10.1058. PMC 1558319. PMID 18013846.
- ↑ Washington Post Magazine, October 8, 1933
- ↑ Bredeck JF (November 1933). "The Story of the Epidemic of Encephalitis in St. Louis". American Journal of Public Health and the Nation's Health. 23 (11): 1135–40. doi:10.2105/AJPH.23.11.1135. PMC 1558406. PMID 18013860.
- ↑ Edward A. Beeman: Charles Armstrong, M.D.: A Biography; 2007; p. 305; also online here (PDF) بایگانی‌شده در ۲۸ آوریل ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine.
- ↑ Rahal JJ, Anderson J, Rosenberg C, Reagan T, Thompson LL (2004). "Effect of interferon-alpha2b therapy on St. Louis viral meningoencephalitis: clinical and laboratory results of a pilot study". J. Infect. Dis. 190 (6): 1084–7. doi:10.1086/423325. PMID 15319857.
پیوند به بیرون
ویرایش
 | این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک بیماری، اختلال یا تغییر در وضعیت سلامت است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |