انفجار فضاپیمای چلنجر
واقعهٔ انفجار شاتل فضایی چلنجر در تاریخ ۲۸ ژانویه ۱۹۸۶ رخ داد. زمانی که شاتل فضایی چلنجر در (ماموریت اس‌تی‌اس-۵۱-ال) در ۷۳ ثانیه بعد از پرواز خود منفجر و تبدیل به چند تکه شد، که منجر به مرگ تمام هفت خدمه شد. این فضاپیما در طول اقیانوس اطلس، و در سواحل فلوریدا مرکزی دچار نقص فنی و انفجار شد. محفظهٔ خدمه و بسیاری از قطعات دیگر فضاپیما در پس از یک جستجوی طولانی و عملیات بازیابی از کف اقیانوس جمع‌آوری شد.
 دود حاصل از انفجار فضاپیمای چلنجر. | |
| تاریخ | ۲۸ ژانویه ۱۹۸۶ |
|---|---|
| زمان | ۱۱:۳۹:۱۳ به وقت شمال شرقی آمریکا (۱۶:۳۹:۱۳ به وقت یو تی سی) |
| مکان | اقیانوس اطلس، در سواحل مرکزی فلوریدا |
تلفاتویرایش
بررسی علت حادثهویرایش
کمسیون تحقیق ریاست جمهوری، موسوم به کمسیون راجرز، علت حادثه را طرح نامناسب اتصال بخشهای موشک سوخت جامد کمکی (Solid Rocket Booster) دانست. این اتصال شامل دو اورینگ لاستیکی بود. این او رینگها در موشکهای دیگر بدون مشکل کار کرده بودند اما به دلیل هوای بسیار سرد روز پرتاب فضا پیما، این اورینگ‌ها قادر به آب‌بندی کامل اتصال نشده بودند و گازهای موشک سوخت جامد از این اتصال نشت کرده باعث انفجار مخازن سوخت مایع نصب شده در کنار موشک شدند.[۱] مهندسانی از شرکت پیمانکار سازنده موشک در روز قبل از پرتاب موشک با ناسا تماس گرفته و به خطر نشت گاز از این اتصالات در صورت پرتاب فضاپیما در هوای سرد هشدار داده بودند، اما مدیران ناسا که به دلیل تاخیرات متعدد در پرتاب فضاپیما تحت فشار بودند این اخطارها را نادیده گرفته بودند.
نقش ریچارد فاینمنویرایش
یکی از اعضای کمیسیون بررسی علت حادثه، ریچارد فاینمن فیزیکدان نظری بود. او منتقد اشتباهات «فرهنگ ایمنی» ناسا بود، به حدی که تهدید کرد که گزارش کمیسیون شامل مشاهدات شخصی او دربارهٔ قابل اتکا بودن شاتل نباشد نامش را از گزارش حذف خواهد کرد. نظرات او در ضمیمهٔ F گزارش آمده‌است.
شرح دقیق حادثهویرایش
در شب ۲۸ ژانویه سال ۱۹۸۶ میلادی، دمای هوا به ۶ درجه زیر صفر سقوط کرد و روز ۲۸ ژانویه همه دستگاه‌ها و سکوی پرتاب صبح آن روز یخ زده بود و قندیل‌های یخ در خیلی محل‌ها دیده می‌شد. نمایندگان شرکت مورتون تیکول که موشکهای جامد سوز تقویتی شاتل را ساخته بودند از امضای سند اجازه پرتاب خودداری کردند. آن‌ها می‌گفتند حلقه عایق در اتصال‌های بین بخشهای موشک جامدسوز تقویتی در سرمای زیر صفر درجه خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهد. اما مسئولان ناسا موافق تأخیر در پرتاب نبودند چون چلنجر باید در ۱۵ مه، کاوشگر اولیس را به مدار می‌برد. چنانچه این پرواز به تأخیر می‌افتاد، پرواز بعدی نیز دچار تأخیر می‌شد و اولیس نمی‌توانست طبق برنامه و زمان تنظیم شده راهی مأموریت خود شود؛ پس باید چلنجر حتماً پرتاب می‌شد. ساعت ۱۱:۳۸ که شاتل فضایی از سکوی پرتاب جدا شد دماسنج به زحمت ۲ درجه بالای صفر را نشان می‌داد. در اولین ثانیه‌های پرواز از محل اتصال بخش دوم و نهایی موشک سمت راست توده دود قهوه‌ای مشاهده گردید. در ثانیه ۵۹ بعد از پرتاب، آتشی در محل اتصال موشکهای جامد سوز با فضاپیما دیده شد. جهت شعله آتش به طرف دیواره مخزن سوخت خارجی بود و در ثانیه ۶۵ بعد از پرتاب، مخزن هیدروژن ترک خورد و ریزش سوخت آغاز گردید. در ارتفاع ۱۴ کیلومتر و در ثانیه ۷۳ پرواز، پایه پایینی موشک تقویتی سمت راست کنده شد و بال راست چلنجر را قطع و مخزن اکسیژن را سوراخ کرد. هم‌زمان، انتهای باک هیدروژن جدا شد و در هم آمیختن هیدروژن و اکسیژن انفجار شدیدی در پی داشت. بعد علائم رادیویی چلنجر قطع و ناو ظرف چند ثانیه تکه‌تکه شد. تا یک ساعت بعد، قطعات ناو از آسمان به داخل آب سقوط می‌کردند. در آن روزها این منظره که همه شاهد آن بودند در نشریات و رسانه‌ها انعکاس پیدا کرد و بر اساس صحنه وحشتناک انفجار، همه تصور می‌کردند فضانوردان به‌کلی پودر شده‌اند اما تحقیقات کمیسیون بررسی حادثه واقعیت تلخی را نشان داد: بخش سرنشیندار فضاپیما در زمان انفجار نه تنها از بین نرفته بلکه فضانوردان زنده مانده بودند. ۱۴۰ ثانیه بعد از حادثه انفجار، کابین با ۷ فضانورد در آب‌های اقیانوس سقوط کرد. کابین در اول مارس در ۲۷ متری عمق دریا پیدا شد. در میان قطعات پیدا شده در محلی به طول ۲۴ و عرض ۶ متر، توانستند ۴ ماسک امدادی اکسیژن پیدا کنند. سه ماسک استفاده شده بود! این نشان می‌داد که بعد از انفجار، حداقل بعضی از فضانوردان زنده و تا برخورد به آب همچنان هوشیار بوده‌اند گرچه در حقیقت برخورد به آب با سرعت ۹۳ متر در ثانیه فضانوردان چلنجر را به قتل رساند.
سینماویرایش
در سال ۲۰۱۳ فیلمی بر اساس این حادثه با عنوان "The Challenger Disaster" بر اساس کتاب «چه اهمیتی می‌دهید که مردم دیگر چه فکر می‌کنند؟» ریچارد فاینمن ساخته شده‌است.
فیلم پیشتازان فضا ۴: سفر به خانه نیز به قربانیان این حادثه تقدیم شده.
منابعویرایش
- ↑ Rogers Commission (June 6, 1986). "Report of the Presidential Commission on the Space Shuttle Challenger Accident, Chapter IV: The Cause of the Accident". Retrieved July 12, 2011.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Space Shuttle Challenger disaster». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ اکتبرر ۲۰۱۲.