تپه

تپه یا تُنب واژه‌ای فارسی به‌معنی ارتفاعی نه بس بلند از زمین، تل، تپه، توده، نجد و ربوه است. در پارسی دری و در برخی گویشهای محلی به‌کار رفته‌است. ازجمله گویش تنگستانی و لارستانی به‌ویژه در گویش کوخِردی و شهرستان بستک هرمزگان به‌کار می‌رود...

واژهٔ فارسیِ تپه شکلی دیگر از واژه‌های قدیمی‌تر پارسیِ تبره و تبرک است. زبان‌های ترک‌تبار نیز این واژه را از فارسی وام گرفته‌اند.

محتویات

نگارخانهویرایش

• 
• 
• 

جستارهای وابستهویرایش

• بهر

فهرست منابع و مآخذویرایش

• محمدیان، کوخردی، محمد، “ «به یاد کوخرد» “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.

• الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd, an Islamic District on the bank of Mehran River) الطبعة الثالثة، دبی: سنة ۱۹۹۷ للمیلاد.