ویکی‌پدیا

باشقیرستان

یکی از جمهوری‌‌های خودگردان روسیه
(تغییرمسیر از جمهوری باشقیرستان)

جمهوری باشقیرستان (گاه باشکوردتستان [۱][۲]) الگو:باشکری (به روسی: Респу́блика Башкортоста́н) یکی از واحدهای تشکیل‌دهنده فدراسیون روسیه است. این سرزمین در آسیای میانه، میان رود ولگا و رشته‌کوه اورال قرار دارد.

جمهوری باشکردستان
باشکر Башҡортостан Республикаһы
روسیРеспублика Башкортостан
جمهوری
پرچم جمهوری باشکردستان
پرچم
نشان رسمی جمهوری باشکردستان
مهر
سرود: سرود جمهوری باشکردستان
جایگاه جمهوری باشکردستان بر روی نقشه فدراسیون روسیه
جایگاه جمهوری باشکردستان بر روی نقشه فدراسیون روسیه
مختصات: ۵۴°۴۳′۰۰″ شمالی ۵۵°۵۶′۳۰″ شرقی / ۵۴٫۷۱۶۶۷°شمالی ۵۵٫۹۴۱۶۷°شرقی / 54.71667; 55.94167
کشور روسیه
منطقه فدرالیپریژولفسکی (ولگا)
منطقه اقتصادیاورال
بزرگترین شهراوفا
تاسیس۲۳ مارس ۱۹۱۹
مرکزاوفا
مدیریت
 • نوعجمهوری
 • رئیس جمهور
نخست وزیر		رادی فردوویچ خبیروف
ندارد
مساحت
 • جمهوری۱۴۳٬۶۰۰ کیلومتر مربع (۵۵۴۰۰ مایل مربع)
رتبه مساحت۲۷ام
جمعیت
 (۲۰۱۹)
 • جمهوری۴،۰۵۱،۳۳۳
 • رتبه۷ام
 • شهری
٪۶۴
 • روستایی
٪۳۴
نژاد
 • باشکر
روسی
تاتار
بقیه		٪۲۹٫۵
۳۱،۶٪
۲۵،۴٪
۹٫۸٪
منطقه زمانییوتی‌سی ۴+ (MSD)
کد ایزو ۳۱۶۶RU-BA
پلاک خودرو۰۲
زبان‌های رسمیروسی , باشکری
واحد پولروبل
وبگاه

باشقیرستان ۱۴۳٬۶۰۰ کیلومتر مساحت داشته و پایتخت آن اوفا نام دارد. زبان‌های رسمی آن زبان باشکری روسی هستند. بیشتر مردم باشکردستان را باشکردها تشکیل می‌دهند.

جمعیت باشکردستان بر اساس آخرین سرشماری، ۴،۰۵۱،۳۳۳ نفر[۳] است که ۱،۱۲۰،۵۴۷ نفر از این جمعیت در پایتخت این جمهوری؛ شهر اوفا زندگی می‌کنند.[۴] بر اساس آمار سال ۲۰۱۳ میلادی، درصد اقوام ساکن در این جمهوری به این ترتیب بوده‌است: ۳۱/۶ درصد روس، ۲۹/۵ درصد باشکر، ۲۵/۴ درصد تاتار، ۲/۷ درصد چوواش، ۱ درصد اوکرایینی و ۲/۷ درصد دیگر اقوام.[۵]

تاریخ

ویرایش

اوفا پایتخت باشکردستان در دامنه‌های غربی اورال قرار می‌گیرد. در این شهر قدیمی که بسال ۱۵۷۵ تأسیس یافته‌است تقریباً یک چهارم از جمعیت کشور زندگی می‌کنند. باشقیرستان در شرق با تاتارستان و در شمال شرقی با اودمورت همسایه است. بقیه خاک‌های جمهوری نیز توسط روسیه احاطه شده‌است. باشکردستان که اولین جمهوری خودمختار در فدراسیون روسیه است خودمختاری خود را در ۲۳ مارس سال ۱۹۱۹ بدست آورد. این مردمان امروز به صورت بخشی از این فدراسیون و آن هم در اقلیت زندگی می‌کنند.

شوروی پیشین از طرفی سعی داشت تا جمهوری‌های ایدیل – اورال بین مردمشان تقسیم کرده و از طرف دیگر نیز آن‌ها را از اتحاد کردها دور نماید. در این راستا اتحاد جماهیر شوروی سابق بسال ۱۹۲۵ با به وجود آوردن استان اورنبورگ که هدف ازآن جدا ساختن جمهوری‌های ایدیل – اورال و ترکستان از یکدیگربود، هم از اعلان استقلال جمهوری‌های «ایدیل – اورال» جلوگیری نمود و هم باعث تجرید و جدایی این جمهوری‌ها از دنیای ترک شد.

باشقیرها نیز مانند تاتارها، استعمار زراعی و صنعتی را رد نمودند. ملی‌گرایی باشقیرها که در سال‌های ۱۹۳۰ اوج گرفت، با مرگ صدها هزار انسان متوقف گردیده و جمعیت آن‌ها با ۱۶/۶ درصد کاهش به ۱۴۱هزارتن رسید. در نتیجه این وقایع، جمعیت باشکردها تنها در سال ۱۹۶۹ توانست به میزان سال۱۹۲۶ برسد 

در اواخر همین سده آن‌ها زبان تاتاری را قبول نموده بین سال‌های ۱۹۲۳ الی ۱۹۳۰ از الفبای فارسی-عربی و بین سال‌های ۱۹۳۰ الی ۱۹۳۹ نیز از الفبای لاتین استفاده می‌کردند. در سال ۱۹۴۰ نیز همانند دیگر جمهوری‌های آسیای میانه الفبای سیریلیک جای الفبای لاتین را گرفت. با سقوط قازان و با وجود سیاست‌های روسی کردن و مسیحی نمودن حکومت وقت شوروی، بخشی از مسلمانان حتی به بهای محرومیت از امتیازات روس‌ها، تغییر دین را قبول نکرده و اعتقاد به اسلام را ادامه دادند. بخشی از این مردم که دین خود را تغییر داده بودند نیز در قرن نوزدهم دوباره به اسلام گرویدند. در سال ۱۷۸۸ کاترین دوم در منطقه ایدیل- اورال مجلس اسلامی اورِنبِرگ را تأسیس نمود ومجلس بعدها به «اوفا» منتقل شد.

موجودیت باشکردها درمناطق ایدیل و ولگا در قرن دهم، بر اساس آثار نویسندگان ایرانی ثابت شده‌است. براساس نوشته‌های استخری مردمی به نام باشقیر در یک منطقه کوهستانی که به مسافت ۲۰ روز از محل اسکان بلغارها فاصله داشت، می‌زیستند.

در این دوران باشکردها به دامداری، شکار و زنبورداری پرداخته و در کار وه‌های اورال بودند. آن‌ها از فین-اوگری بودند که تحت تأثیر فرهنگ آلتایی قرار گرفته و از قرن نهم از محل بلغارهای ولگا کوچ کرده واسلام را پذیرفتند. زمانی در خصوص باشقیرها این عقیده حاکم بود: " . باشکردها که کمتراز تاتارها پراکنده شده بودند بیشتر در جنوب کوه‌های اورال تجمع یافته بودند.

خاک‌های باشکرد در اوایل سده سیزدهم تحت حاکمیت مغولان اردوی زرین یا بعبارت دیگر «چای بان» پسر «جوجی» قرارگرفت. باشقیرها که به ارتش مغول پیوسته بودند، باسقوط اردوی زرین بسال ۱۵۰۲ بین خان نشینی‌های مختلف تقسیم گردیدند. بخشی که در شمال بودند به خان‌نشین «قازان»، بخشی که در شمال شرقی بودند به سیبری و بخشی که در جنوب قرار داشتند به ارتش نوقای پیوستند. در سال۱۵۵۲ ایوان مخوف، خان‌نشین قازان را تحت استیلای خود در آورد. او در «اوفا» یک پایگاه نظامی تأسیس نموده و شهرهایی مانند سامارا و اورنبورگ را تسخیر نمود.


در سال۱۹۱۷ ملی‌گرایی باشکردها دوباره شعله‌ور شد. باشکردها مانند تاتارها مناطق کرد مسلمان‌نشین را یکی کرده و تلاش برای تشکیل جمهوری مسلمان‌نشین ایدیل-اورال را آغاز کردند. پس از نشست‌های کنگره قازان و مجلس عمومی مسلمانان روسیه در اوت سال ۱۹۱۷ و برغم اوضاع مبهم منتج از انقلاب روسیه، درژانویه ۱۹۱۸ دولت حاکم «ایدیل – اورال» تأسیس شد. در۲۳ مارس ۱۹۱۹، رهبران باشکرد که مجبور به دیدار با دولتمردان شوروی سابق شدند، همانند تاتارها، جمهوری خودمختار باشکردستان را تأسیس نمودند.

 
جمهوری باشکردستان در نقشهٔ روسیه.

سیاست

ویرایش

رئیس جمهور باشکوردستان، از اکتبر ۲۰۱۸ رادی فردوویچ خبیروف Радий Фаритович Хабиров است.[۶] مرتضی رحیموف از سال ۱۹۹۳ اولین رئیس‌جمهور باشکوردستان بود.[۷]

جغرافیا

ویرایش

سرزمینی است که در شمال آسیای میانه و در نزدیکی رشته کوه‌های اورال واقع شده. از نظر موقع جغرافیایی نزدیک دشت قبچاق است و میان وولگا و دریای خزر واقع گشته‌است. باشقیرستان ظرفیت بالایی برای جذب گردشگر دارد، چرا که طبیعت بسیار زیبا و بکر، نیز جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی منحصربفردی را در خود جای داده است.[۸]

مردم

ویرایش
 
مردم باشکر با لباس محلی

شناخت اصالت و ریشه و تبار باشکرها تا حد زیادی پیچیده است. منطقه اصلی زندگی باشکرها جنوب شرقی اورال و استپ‌های مجاور بوده که از دیرباز به مردمانی با تبارهای گوناگون و ریشه‌های نژادی فرهنگی متفاوت تعلق داشته‌است. در زمینه ریشه نژادی باشکرها به صورت کلی سه نطریه اصلی و برجسته وجود دارد.

زبان باشکری ترکیبی از واژه‌های مغولی، عربی، فارسی و روسی وکردی است که در بین آنها وجود ۴ هزار واژه کردی جلوه ویژه‌ای دارد و امروزه آموزش زبان کردی با استقبال گسترده‌ای مواجه شده‌است. از قدیم‌ترین دوران تا آخر اولین هزاره میلادی، سرزمینی که امروز با نام جمهوری باشکوردستان شناخته می‌شود، صحنه تماس‌های دایمی بین گروه‌های نژادی چند زبانی ایرانی،کردی، عربی و سپس ترکی بوده‌است.[۱۸]

مردم باشکردستان که باشقیری هم خوانده می‌شوند اغلب مسلمان و سنی مذهب هستند. ۶۷ درصد مردم این جمهوری مسلمان و ۲۲ درصد را مسیحیان ارتدوکس تشکیل می‌دهند.[۱۹] در جمهوری باشکردستان بر اساس آمار گقته شده در سال ۲۰۱۰ میلادی؛ بیش از ۱۰۰۰ مسجد وجود دارد.[۲۰] مفتی جمهوری باشکردستان شیخ الاسلام طلعت تاج الدین Талгат Таджуддин است.[۲۱] فرهنگ مردم باشقیر امروزه مانند گذشته‌ها نیست؛ و به دلیل آمیختگی زندگی با اقوام اسلاو تغییرات زیادی داشته‌است. اما در هر سو ویژگی‌های صحرانشینان ترک و تاتار هنوز هم در میان آن‌ها وجود دارد. اسلام در باشکردستان با سرعت زیادی در حال رشد است؛بطوری‌که تعداد مساجد بعد از فروپاشی شوروی تاکنون از ۱۶مسجد به ۱۰۱۶مسجد رسیده‌است. ولادیمیر پوتین در ملاقات با مردم باشکردستان بود که اسلام را قسمت روشن تاریخ روسیه معرفی کرد.

پیوند به بیرون

ویرایش

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
 
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ باشقیرستان موجود است.
 
ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای باشقیرستان دارد.

پانویس

ویرایش
  1. ↑ «اعیاد اسلامی در باشکردستان روسیه تعطیل رسمی می‌شود». بایگانی‌شده از اصلی در ۸ نوامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲ آوریل ۲۰۱۲.
  2. ↑ «ولادیمیر یوتوشنکوف، میلیاردری از صنعت ارتباطات دوربرد و مخابرات». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲ آوریل ۲۰۱۲.
  3. ↑ Предварительная оценка численности населения на 1 января 2019 года и в среднем за 2018 г.. Проверено 23 января 2019.
  4. ↑ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2018 года. Проверено 25 июля 2018. Архивировано 26 июля 2018 года.
  5. ↑ Итоги Всероссийской переписи населения по Республике Башкортостан (pdf). Территориальный орган Федеральной службы государственной статистики по Республике Башкортостан. Проверено 5 марта 2013. Архивировано 11 июня 2013 года.
  6. ↑ https://ru.wikipedia.org/wiki/Хабиров,_Радий_Фаритович
  7. ↑ https://ru.wikipedia.org/wiki/Рахимов,_Муртаза_Губайдуллович
  8. ↑ Постановление Правительства Башкортостана № 185 от 7 июня 2012 года о долгосрочной целевой программе «Развитие внутреннего и въездного туризма в Республике Башкортостан на 2012—2016 годы»
  9. ↑ Р. Г. Кузеев. Происхождение башкирского народа. М, Наука, ۱۹۷۴
  10. ↑ Янғужин Р. З. Башҡорт ҡәбиләләре тарихынан (Из истории башкирских племён). Өфө: «Китап» , ۱۹۹۵
  11. ↑ Кузеев Р. Г. Народы Поволжья и Приуралья. М. Наука, ۱۹۸۵
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ Р. М. Юсупов. Краниология башкир. Л. , Наука, 1989; Юсупов Р.М. Некоторые проблемы палеоантропологии Южного Урала и этнической истории башкир//XIII Уральское археологическое совещание. Тезисы докладов, часть II, Башкортостан, Уфа, ВЭГУ, ۲۳-۲۵٫۰۴٫۱۹۹۶, С. 120-123.
  13. ↑ Decsy Gy. Einfuhrung in die finnisch-ugrische Sprachwissenschalft. Wiesbaden, 1965, 149—150.
  14. ↑ М. И. Артамонов. История хазар. М. -Л. , ۱۹۶۲, С.۳۳۸.
  15. ↑ Мажитов Н.А., Султанова А.Н. История Башкортостана. Уфа, Китап, 2010, بایگانی‌شده در ۲۶ آوریل ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine С.108 (Смирнов К.Ф. о дахо-массагетских корнях башкир). بایگانی‌شده در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
  16. ↑ Зинуров Р.Н. Башкирские восстания и индейские войны - феномен в мировой истории. Уфа, Гилем, 2001, بایگانی‌شده در ۲۶ آوریل ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine С.11 (прабашкиры - потомки отделившихся скифов). بایگانی‌شده در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
  17. ↑ Галлямов С. А. Башкорды от Гильгамеша до Заратустры. Уфа, РИО РУНМЦ Госкомнауки РБ, 1999 بایگانی‌شده در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine (О башкордах из родов Тангаур и Гайна) بایگانی‌شده در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine.
  18. ↑ https://www.farsnews.ir/news/9001190560%20%20%20%20/گزارشي-از-نفوذ-ديرينه-زبان-و-خط-کردی-در-جمهوري-باشکردستان-
  19. ↑ Васильев Д. Ю., Юдкевич Е. Ю. Религия // Башкирская энциклопедия. — Уфа: ГАУН «Башкирская энциклопедия», 2015—2019. — ISBN 978-5-88185-306-8.
  20. ↑ Интерфакс. Говорить о притеснении ислама в России кощунственно, считает Талгат Таджуддин
  21. ↑ http://www.islamtat.ru/news/2007-08-30-370

Wikipedia contributors, "Bashkortostan," Wikipedia, The Free Encyclopedia, (accessed July 12, 2008).

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=باشقیرستان&oldid=39935030»