جمهوری متحد عربی
جمهوری متحد عربی نام کشوری مستقل در خاورمیانه بین سال‌های ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۱ و همچنین نام یک اتحاد سیاسی کوتاه مدت بین مصر و سوریه بین سال‌های ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۱ بود.
جمهوری متحد عربی الجمهوریة العربیة المتحدة | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۹۵۸–۱۹۷۱ | |||||||||||||||
.svg) پرچم
.svg) نشان ملی
| |||||||||||||||
.svg) | |||||||||||||||
| پایتخت | قاهره ۳۰°۲′ شمالی ۳۱°۱۳′ شرقی / ۳۰٫۰۳۳°شمالی ۳۱٫۲۱۷°شرقی | ||||||||||||||
| زبان(های) رایج | عربی | ||||||||||||||
| دین(ها) | سکولار اسلام | ||||||||||||||
| حکومت | جمهوری سوسیالیستی متمرکز | ||||||||||||||
| رئیس‌جمهور | |||||||||||||||
• ۱۹۵۸–۱۹۷۰ | جمال عبدالناصر | ||||||||||||||
| تاریخ | |||||||||||||||
• بنیان‌گذاری | ۱ فوریه ۱۹۵۸ | ||||||||||||||
| ۲۸ سپتامبر ۱۹۷۱ | |||||||||||||||
• فروپاشی | ۱۹۷۱ | ||||||||||||||
| مساحت | |||||||||||||||
| ۱۹۶۱ | ۱٬۱۶۶٬۰۴۹ کیلومتر مربع (۴۵۰٬۲۱۴ مایل مربع) | ||||||||||||||
| جمعیت | |||||||||||||||
• ۱۹۶۱ | ۳۲۲۰۳۰۰۰ | ||||||||||||||
| واحد پول | پوند جمهوری متحده عربی | ||||||||||||||
| پیش‌شماره تلفنی | ۲۰ | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
اتحاد در ۱ فوریه ۱۹۵۸ به عنوان اولین قدم در جهت تشکیل یک کشور پان‌عربیسم و از طرف گروهی از سیاست مداران و نظامی‌های سوریه به رئیس‌جمهور مصر، جمال عبدالناصر پیشنهاد شد.
دیدگاه‌های پان عربیستی به شکل سنتی در سوریه قدرتمند بودند و جمال عبدالناصر به دلیل جنگ سوئز در سال ۱۹۵۶ در دنیای عرب به عنوان یک قهرمان شناخته می‌شد؛ بنابراین اتحاد سوریه و مصر از پشتیبانی عمومی سوری‌ها برخوردار بود و حزب سوسیالیست بعث از مهم‌ترین مدافعان آن بود.
در اواسط ۱۹۵۷ قدرت‌های غربی نگران تصاحب کمونیستی سوریه بودند. سوریه دارای یک حزب کمونیست بسیار سازمان‌دهی شده بود و فرمانده ارتش جدید عفیف البزری به کمونیست‌ها نزدیک بود. تلاش بیشتر سوریه برای اتحاد موجب بحران سیاسی در سال ۱۹۵۷ شد.
این اتحاد در تاریخ ۲۸ سپتامبر ۱۹۶۱ پس از کودتای نظامی در سوریه، از هم پاشید و نام سوریه به جمهوری عربی سوریه تغییر یافت. مصر، اما تا سال ۱۹۷۱ نام جمهوری متحد عربی را حفظ نمود[۱] سپس به جمهوری عربی مصر تغییر نام یافت.
روابط خارجی
ویرایشاین اتحادیه توسط سایر کشورهای جهان به عنوان یک تهدید بزرگ برای اردن تعبیر شد. سوریه به عنوان منبع تحریک و سرپناه توطئه گران اردنی علیه ملک حسین تلقی می شد. وضعیت خود مصر به عنوان یک کشور غیردوستانه با تجاوزات غرب در منطقه (و در نتیجه به روابط نزدیک بین بریتانیا، به ویژه، و پادشاهی اردن و عراق) بر فشارها افزود. حسین در پاسخ به فیصل دوم عراق، اتحادیه اردن-عراق را برای مقابله با جمهوری متحد عربی پیشنهاد کرد. چنین اتحادیه ای در ۱۴ فوریه ۱۹۵۸ به نام فدراسیون عرب تشکیل شد. اردن و عراق توافق کردند که یک فرماندهی نظامی واحد با بودجه نظامی یکپارچه ایجاد کنند که ۸۰ درصد آن باید توسط عراق و ۲۰ درصد باقی مانده توسط اردن تأمین می شد.
در نزدیکی لبنان، رئیس جمهور کامیل شامون، یکی از مخالفان ناصر، با نگرانی به ایجاد UAR نگاه کرد. جناح های طرفدار ناصر در کشور عمدتاً مسلمان و دروزی بودند، در حالی که جمعیت مسیحی مارونی عموماً از شامون حمایت می کردند. این دو طرف شروع به درگیری کردند که در ماه مه ۱۹۵۸ به جنگ داخلی منتهی شد. اولی طرفدار ادغام با اتحاد جماهیر شوروی بود، در حالی که دومی از کشور جدید به عنوان اقمار کمونیسم می ترسید. اگرچه ناصر طمع لبنان را نداشت، اما آن را به عنوان یک مورد خاص می‌دید، اما خود را موظف می‌دانست تا از طریق دادن مأموریت به عبدالحمید سراج برای ارسال پول و سلاح‌های سبک و آموزش افسران، از حامیان خود حمایت کند.
نگاره‌ها
ویرایش
منابع
ویرایش