جنگل‌نشین (انگلیسی: Bushranger) در اصل، عنوان محکومین فراری سال‌های اولیه حل‌وفصل تعدیل کُلنی بریتانیا/استرالیا است که مهارت‌های بقا برای زنده ماندن در جنگل‌ها و بیشه‌زارهای استرالیا را داشتند. آن‌ها از این بیشه‌زارها به عنوان یک پناهگاه برای پنهان شدن از دست مقامات دولتی و قضایی استفاده می‌کردند. از سال ۱۸۲۰ اصطلاح جنگل‌نشین برای اشاره به کسانی که به حقوق اجتماعی و امتیازات پشت پا زده و دست به سرقت‌های مسلحانه به عنوان یک روش زندگی می‌زدند استفاده می‌شد. بیشه‌زارها به عنوان پایگاه اینگونه افراد تلقی می‌شدند.

ویلیام استروتس و گروه جنگل‌نشین وی در جاده سنت کیلدا. نقاشی شده به سال ۱۸۸۷ میلادی. این اثر هنری با عنوان «تلاش برای یکی از جسورانه‌ترین سرقت‌ها» از استروتس در ویکتوریا به سال ۱۸۵۲ است.[۱] جاده موصوف یکی از جاده‌هایی است که در دوران تب طلای ویکتوریا به کرات مورد دستبرد جنگل‌نشین‌ها قرار گرفت. اغلب آنها محکومین بریتانیایی در استرالیا از سرزمین ون دیمین (تاسمانی امروزی) بودند که در مجموع به عنوان سارقین مسلح جاده سنت کیلدا شناخته می‌شدند

جنگل‌نشینی در طول دوران تب طلای استرالیا از سال ۱۸۵۰ تا ۱۸۶۰ میلادی رونق بسیار یافت. همان زمانی که افرادی همچون بن هال، فرانک گاردینر، و جان گیلبرت با رهبری باندهای مخوف در مناطقی از نیو ساوت ولز رعب و وحشت ایجاد آوردند.[۲][۳] این پسران وحشی استعمار عمدتاً فرزندان محکومین استرالیایی بودند که چیزی شبیه به راهزنان جاده بریتانیایی و قانون‌شکنان غرب وحشی آمریکا به‌شمار می‌رفتند که جنایات آن‌ها به‌طور معمول شامل سرقت از بانک شهرهای کوچک می‌شد. در سایر موارد، افراد مشهور و بدنام مانند دن مورگان، برادران کلارک و مشهورترین جنگل‌نشین شناخته شده‌استرالیایی یعنی ند کلی شماری از مأموران پلیس را هم به قتل رسیدند.[۴][۵]

ریشه‌یابی

ویرایش

واژه و اصطلاح جنگل‌نشین (بوش‌رنجر) نخستین در فوریه ۱۸۰۵ و در روزنامه سیدنی گازِته مطرح شد. این روزنامه در آن تاریخ گزارش می‌دهد که یک گاری توسط ۳ مرد که ظاهراً خود را تحریم کرده و جنگل‌نشین شده‌اند متوقف شده است. به نظر می‌رسد از این زمان به بعد این اصطلاح برای افراد جنایتکار که در جاده‌ها و بوته‌زارها به مردم دستبرد می‌زدند مورد استفاده قرار گرفت.[۶]

نگارخانه

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. Ian Potter Museum collection: Bushrangers بایگانی‌شده در ۲۸ فوریه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine, u21museums.unimelb.edu.au. Retrieved on 9 January 2011.
  2. "Ben Hall and the outlawed bushrangers". Culture and Recreation Portal. Australian Government. 15 April 2008. Archived from the original on 20 July 2008. Retrieved 19 September 2008.
  3. Cowie, N. (5 July 2002). "Felons' Apprehension Act (Act 612)". Archived from the original on 10 January 2009. Retrieved 19 September 2008.
  4. Kenneally, 1929, p. 127.
  5. "Kellys called on to surrender". Archived from the original on 28 February 2012. Retrieved 3 May 2017.
  6. "Bushranging". The Australian Encyclopedia. Vol. 2 (5th edn. ed.). Australian Geographical Society. 1988. pp. 582–587. ISBN 1 862760004. {{cite encyclopedia}}: |edition= has extra text (help)

پیوند به بیرون

ویرایش