حسن آبشناسان
حسن آبشناسان (۱۹ اردیبهشت ۱۳۱۵ – ۸ مهر ۱۳۶۴) فرمانده نظامی ایرانی بود که در میان جنگ ایران و عراق، فرماندهی قرارگاه منطقه‌ای شمال‌غرب نزاجا و لشکر ۲۳ نیروهای ویژه هوابرد ارتش جمهوری اسلامی ایران را برعهده داشت. او در مهر ۱۳۶۴ و در جریان عملیات قادر کشته شد.[۱]
حسن آبشناسان | |
|---|---|
 | |
| زاده | ۱۹ اردیبهشت ۱۳۱۵ تهران |
| درگذشته | ۸ مهر ۱۳۶۴ (۴۹ سال) سرسول، عراق |
| مدفن | قطعه ۲۶، بهشت زهرا، تهران |
| درجه | سرهنگ |
| یگان | ارتش شاهنشاهی ایران ارتش جمهوری اسلامی ایران |
| فرماندهی | قرارگاه منطقه‌ای شمال‌غرب نزاجا لشکر ۲۳ نوهد |
| جنگ‌ها و عملیات‌ها | جنگ ایران و عراق عملیات قادر عملیات پاکسازی بوکان |
زندگینامه
ویرایشحسن آبشناسان در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۱۵ در محله نازی‌آباد در تهران زاده شد. پس از اخذ دیپلم ریاضی در ۱۳۳۶ وارد دانشکده افسری شد و در سال ۱۳۳۹ با درجه ستوان دومی فارغ‌التحصیل گشت و یک سال بعد دوره مقدماتی را به پایان رساند. پس از آن، در اولین دوره «رنجر»، «دوره‌های عالی ستاد فرماندهی»، «دوره‌های چتربازی و تکاوری» در تهران و شیراز و اسکاتلند شرکت نمود.[۲]
وی همچنین دوره دافوس در دانشکده فرماندهی و ستاد آجا را با موفقیت طی نمود.[۱] آبشناسان در ورزش‌های دوومیدانی، والیبال، بسکتبال، پینگ‌پنگ، شنا، کشتی آزاد و کشتی فرنگی نیز زبردست بود.[۳]
جنگ ایران و عراق
ویرایشاو با آغاز جنگ ایران و عراق به استان خوزستان اعزام شد و به آمورش نظامی جوانان عشایر منطقه دشت عباس و چگری پرداخت. سپس با کمک نیروهای مردمی و بسیجیان آن منطقه به انجام یک سری از عملیات‌های جنگ نامنظم در دشت عباس روی آوردند. همچنین او در همان نخستین روزهای حضورش، همراه با بسیجیان عشایر و در قالب تیم‌های ۱۰ نفره به نیروهای عراقی حمله کرده و با کشتن ۱۰ نظامی عراقی و انهدام تجهیزات آنها، هفت نفر از آنها را اسیر نمودند. به گزارش خبرگزاری ایرنا، این اسیران عراقی، نخستین گروه از اسرای عراقی جنگ ایران و عراق محسوب می‌شوند. آبشناسان، اولین فرد نظامی از گروه مقاومت مردمی بود که برای حمله به دشمن از موتورسیکلت تیزرو استفاده کرد و از آن برای انجام امور نظامی بهره برد. وی در سال ۱۳۶۲ به فرماندهی قرارگاه حمزه سید الشهدا در غرب کشور انتخاب شد. با همکاری محمد بروجردی و ناصر کاظمی و کاوه به سازماندهی نیروهای مشترک ارتش و سپاه پاسداران پرداخت و همراه با دیگر ارتشیان و سپاهیان در عملیات‌های سرکوب نیروهای ضد انقلاب در کردستان شرکت داشت. سپس در سال ۱۳۶۳ از فرماندهی قرارگاه حمزه سید الشهدا به دانشکده فرماندهی و ستاد ارتش منتقل و به آموزش نیروهای تکاور مشغول گردید. آبشناسان از طرفداران عملیات‌های چریکی و نامنظم در ارتش بود و فرماندهی تیپ نوهد، قرارگاه حمزه سید الشهدا و فرماندهی لشکر ۲۳ تکاور را در دوران فرماندهی صیاد شیرازی برعهده داشت.[۴] استاد آموزش جنگ‌های چریکی و نامنظم، استاد آموزش نیروهای سپاه مستقر در کاخ سعدآباد، فرمانده قرارگاه منطقه‌ای شمال‌غرب نزاجا، عضویت در ستاد جنگ‌های نامنظم لشکر ۲۱ حمزه، فرمانده لشکر ۲۳ نیروهای ویژه هوابرد، تشکیل قرارگاه کمیل و طراحی عملیات قادر و اجرای آن از دیگر مسئولیت‌ها و سوابق نظامی حسن آبشناسان است.[۵]
کشته شدن
ویرایش
وی در ۸ مهر ۱۳۶۴ در جریان درگیری مستقیم با نیروهای عراق در منطقه سرسول کلاشین عراق بر اثر برخورد ترکش موشکهای گراد کشته‌شد.[۱] کتاب چریک پیر دربارهٔ او نوشته شده‌است.[۶] مزار وی در قطعه ۲۶ ردیف ۷۹ شماره ۴۷ بهشت_زهرا تهران قرار دارد.
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ «پایگاه اطلاع‌رسانی شهدای ارتش جمهوری اسلامی ایران». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۲.
- ↑ «آبشناسان، حسن». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۳.
- ↑ «زندگینامه: حسن آبشناسان (۱۳۱۹–۱۳۶۵)». همشهری آنلاین. ۲۰۱۳-۰۶-۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۵-۰۳.
- ↑ «درباره شهید حسن آبشناسان». www.irna.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۵.
- ↑ «زندگینامه: حسن آبشناسان (۱۳۱۹ - ۱۳۶۵)». همشهری آنلاین. ۲۰۱۳-۰۶-۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۵.
- ↑ ««چریک پیر» از سرتیپ شهید حسن آبشناسان می‌گوید». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۲.