حفرهٔ بینی (کاواک بینی، یا حفره خَیشومی)[۱] محفظه‌ای بزرگ و پر از هوا است که در عقب و بالای بینی در میانه‌های صورت قرار گرفته است. حفره بینی از منخرها (سوراخ‌های بیرونی بینی) تا کوآن‌ها (سوراخ‌های عقبی بینی) ادامه دارد و مفروش با مخاط است.[۲] حفره بینی توسط سوراخ های خلف بینی به حلق مربوط می شود.

حفره بینی
سر و گردن.
جزئیات
شناسه‌ها
لاتینcavum nasi
MeSHD009296
TA98A06.1.02.001
TA23165
FMA54378

این حفره در پشت سوراخ‌های بینی قرار دارد که تا حفرۀ دهان امتداد دارد و در هنگام پایین آمدن ملاز، جریان هوا از آن عبور می‌کند و به تولید آواهای خیشومی یا خیشومی‌شده منجر می‌شود.

به حفرهٔ بینی در قدیم اندرون بینی، بُن بینی و بیخ بینی نیز گفته می‌شد.[۳]

ابعاد تقریبی حفره بینی انسان شامل بلندی ۵ سانتی‌متر، درازای ۵ تا ۷٫۵ سانتی‌متر و پهنا از نزدیکی کف ۱٫۲۵ سانتی‌متر است. پهنای سقف بینی در یک حفره حدود ۲ میلی‌متر است.

تقسیم بندی فضای داخلی بینی

ویرایش

1. ناحیه وستیبول 2. ناحیه تنفسی 3. ناحیه بویایی [۴]

نگارخانه

ویرایش

منابع

ویرایش

ویکی‌پدیای انگلیسی.

  1. «حفرهٔ خیشوم، خیشوم» [زبان‌شناسی] هم‌ارزِ «nasal cavity»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر سوم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۰-۸ (ذیل سرواژهٔ حفرهٔ خیشوم)
  2. آفتاب[پیوند مرده]
  3. لغت‌نامهٔ دهخدا، سرواژهٔ خیشوم.[پیوند مرده]
  4. «دانشنامهٔ رشد». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ فوریه ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۰ فوریه ۲۰۰۸.

garys anatomy